Αφιερωμένο στο φίλο του blog πρέζα tv
Η υπόθεση Ζαχόπουλου ξεκίνησε ως τραγωδία και εξελίσσεται ως φάρσα. Αντί για πολιτικό πρόβλημα, έχουμε εκδοτικό εμφύλιο. Αντί στο καναβάτσο να βρίσκεται η κυβέρνηση, γρονθοκοπούνται οι δημοσιογράφοι. Αντί η υπόθεση να εκτυλίσσεται με φόντο το Μαξίμου και το υπουργείο Πολιτισμού, το σκηνικό μοιράζεται μεταξύ της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» και του τηλεοπτικού σταθμού MEGA. Αντί η έρευνα να επικεντρώνεται στους συνεργάτες του πρωθυπουργού (Αγγέλου, Ανδριανός, Ρουσόπουλος, Κλαδάς, Κουκοδήμος κ.ά.), πρωταγωνιστές έχουν γίνει ορισμένα εκρηκτικά «δίδυμα»: Θέμος - Μάκης, Τρέμη - Καρατζαφέρης, Χίος - Καμπουράκης και Κύριος οίδε ποιοι άλλοι αύριο. Η «αμαρτωλή σχέση» Ζαχόπουλου - Τσέκου έχει αντικατασταθεί από την «ολέθρια συνύπαρξη» τέταρτης και πέμπτης εξουσίας.
Η λάσπη πήγε στον ανεμιστήρα
Τι να πει κανείς. Παρά να λυπάται που η λάσπη πήγε στον ανεμιστήρα και πετάγεται παντού. Επί δικαίων και αδίκων. Αντί οι ελεγκτές της εξουσίας -οι δημοσιογράφοι- να αποκαλύπτουν τα άπλυτα της εξουσίας, ξεγυμνώνονται οι ίδιοι, δείχνοντας ένα αποκρουστικό σώμα. Είναι άδικο όμως να λέγεται ότι τώρα δικαιώνεται το σύνθημα «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι».
Το ορθό είναι ότι κάποιοι δημοσιογράφοι είναι και αλήτες και ρουφιάνοι και βοθρατζήδες. Δείτε επίσης πώς ξεπήδησαν μια σειρά δεύτερης διαλογής υπάλληλοι υπηρεσιών που «κομίζουν» στο διψασμένο για βίτσια τηλεοπτικό κοινό την «αλήθεια» που είναι «διπλοτσεκαρισμένη» και «δεν επιδέχεται αμφισβήτησης» και θα καταλάβετε πού φτάσαμε. Πλέον η υπόθεση Ζαχόπουλου έχει καταλάβει το σύνολο της τηλοψίας. Πρωινάδικα, μεσημεριανά, δελτία ειδήσεων, ενημερωτικές αλλά και κουσκουσιάρικες εκπομπές έχουν δημιουργήσει το απόλυτο σίριαλ, που ούτε ο Φώσκολος δεν θα μπορούσε να σκεφτεί και να σκηνοθετήσει. Η ζωή όχι μόνο κλέβει την παράσταση, αλλά γίνεται η ίδια 24ωρο θέαμα, ανώτερο από οποιοδήποτε ριάλιτι. Τέτοιο παρασκήνιο, τέτοιος αμοραλισμός, τόσο χρήμα και μίσος, τέτοιο ξεκατίνιασμα, τέτοια πλοκή με τόσες ανατροπές ακόμη και ο πλέον ευφάνταστος και μοχθηρός σεναριογράφος δεν θα μπορούσε να σκεφτεί. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Άλλο ισχύει το πρωί, άλλο το μεσημέρι, άλλο το βράδυ, άλλο μεταμεσονυχτίως. Εκεί που λες «να, αυτό είναι. Βρήκα τη λύση. Αυτός είναι ο ένοχος», σημειώνεται μια νέα εξέλιξη και έρχονται όλα τούμπα. Και άντε φτου κι απ’ την αρχή.
Εν τω μεταξύ το δάσος έχει χαθεί. Όλοι βλέπουν μόνο τις... βελανιδιές, οι οποίες -ως γνωστόν- είναι τα αγαπημένα δέντρα των γουρουνιών, αφού οι καρποί τους, τα βελανίδια, είναι η τροφή που τους αρέσει πιο πολύ. Όπως εμένα τα γιουβαρλάκια. Και το δάσος είναι ένα. Υπήρξε ή όχι κατάχρηση εξουσίας από τον Ζαχόπουλο στο υπουργείο Πολιτισμού; Ευθύνεται και πόσο ο πρωθυπουργός που τον επέβαλε και τον κράτησε, παρά τις καταγγελίες, μέχρι τέλους στη θέση του; Είναι δυνατόν το πρωθυπουργικό γραφείο να παραλαμβάνει, να αποκρύπτει και να αξιοποιεί κατά το δοκούν παράνομο υλικό; Είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να συναλλάσσονται ή και να εκβιάζονται; Αυτά είναι τα καίρια ερωτήματα. Το πολιτικό πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής έχουν παρελάσει από το ανακριτικό γραφείο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού. Αυτό από μόνο του στοιχειοθετεί, κι ας ξορκίζεται, πολιτικό πρόβλημα. Εκεί βρίσκεται η ουσία.
Τα άλλα είναι σοβαρά αδικήματα που πρέπει να διερευνηθούν και να καταλογιστούν ευθύνες. Μπορεί ο πρωθυπουργός να λέει ότι «η κυβέρνηση ούτε εκβιάζεται ούτε εκβιάζει», όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Αν δεν υπήρχε πρόβλημα, δεν θα υπήρχε και ανάγκη να αποσταλεί ένα τέτοιο μήνυμα. Η κυβέρνηση πιθανότατα και εκβιάζεται και εκβιάζει. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Αυτό αποδεικνύει η εμπλοκή στην υπόθεση τόσων κυβερνητικών αξιωματούχων, οι οποίοι μάλιστα βρίσκονται τόσο κοντά στον πρωθυπουργό. Η χειρότερη εκδοχή αυτού του αλληλοεκβιασμού θα ήταν να υπάρχει το λεγόμενο αμοντάριστο και απαγορευμένο προσώρας (;) υλικό. Αν υπάρχει τέτοιο υλικό, θα είναι καταστροφή. Θα μπορούσε, έναντι ανταλλαγμάτων, να βρεθεί στα χέρια παραγόντων ή συμφερόντων εγχώριων ή και της αλλοδαπής με συνέπειες ολέθριες για το πολιτικό σύστημα, τον δημόσιο βίο ή και τη χώρα. Από αυτή την άποψη αποτελεί πράξη ευθύνης άμα και χρέος του πρωθυπουργού να βρει τρόπο συναίνεσης σε επίπεδο κορυφής για να αποτραπεί οποιαδήποτε εκμετάλλευσή του. Και σε κάθε περίπτωση πρέπει, επιτέλους, να μπει φραγμός σ’ αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο.
Τα σκουλήκια και οι αρουραίοι
Δεν λέω να μην διερευνηθεί η υπόθεση, να μην ελεγχθούν και τιμωρηθούν οι τα κακά πράξαντες, αλλά αυτό το κατάντημα πρέπει να σταματήσει. Όσο βυθίζεται στον απόπατο, οι μόνοι ωφελημένοι είναι τα σκουλήκια και οι αρουραίοι. Και αν δεν θέλει ή δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να το πράξει, ας σκεφτούν πιο ώριμα οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και ας συγκροτήσουν ένα κοινό μέτωπο κατά της κατάπτωσης και τις διαφθοράς. Ας οργανώσουν ένα κίνημα ηθικής αντίστασης και ανάτασης. Ας συμφωνήσουν έστω για μια φορά και με ένα μόνο αίτημα και στόχο να πορευθούν μαζί. Όποιες πολιτικές δυνάμεις αναλάβουν αυτή την πρωτοβουλία είναι σίγουρο ότι θα ωφεληθούν.
Είμαστε πολιτικά ξεβράκωτοι
Αν ούτε αυτές το καταλαβαίνουν ή δεν μπορούν, ας αναλάβει είτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είτε η κοινωνία μέσω των θεσμικών και συντεταγμένων φορέων και οργανώσεών της να επιβάλει αυτό το καθολικό αίτημα, πριν μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη οργή και αδέσποτο μίσος. Είναι λάθος να λέγεται ότι, τώρα που έσπασε το σπυρί, να βγει όλο το πύον. Και είναι λάθος επειδή το πολιτικοοικονομικό σύστημα, αλλά και η ίδια η κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει την μπόχα. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Είμαστε θεσμικά ξεχαρβαλωμένοι, πολιτικά ξεβράκωτοι και με κοινωνική συνοχή ελάχιστη. Αν οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπορέσουν να ελέγξουν την ηθική απαξία και αυτή ωσμωθεί με τη γενικευμένη κοινωνική ανασφάλεια, μόνον δεινά θα αντιμετωπίσει η χώρα. Είναι η ώρα των μεγάλων υπερβάσεων. Αυτές είναι δυνατές, όσο κι αν σήμερα φαντάζουν αδύνατες. Είναι η ώρα των μεγάλων συναινέσεων. Κι αυτές είναι μπορετές, όσο κι αν σήμερα ο διάλογος γίνεται μεταξύ κωφών.
Τα βοθρολύματα, δυστυχώς, βγήκαν στην επιφάνεια, ξεχείλισαν, βρομάνε και μας λερώνουν όλους. Η μόνη απάντηση σε όσους τα ανακατεύουν για ιδιοτελείς και αλλότριους λόγους είναι μία και μοναδική: Διώξτε τους, λιώστε τους, αφανίστε τους. Αν δεν το κάνουμε εμείς, θα το κάνουν αυτοί στην κοινωνία, σ’ εμάς, σε όλους μας.
Οι μονότονες, στομφώδεις και ανούσιες ηθικολογικές επισημάνσεις του πρωθυπουργού όσον αφορά τη διαφθορά και τη διαφάνεια γίνονται πλέον ενοχλητικές. Όπως ενοχλητικός γίνεται και ο ουσιαστικά στεγνός και στυφός καταγγελτικός λόγος του συνόλου σχεδόν των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Καιρός ν’ αλλάξουν όλοι στάση και ρότα. Καιρός «να το πάρουν αλλιώς». Αν δεν το πάρουν, θα τους πάρει και θα τους σηκώσει...
Υπογραφή "Του Νίκου Φελέκη"
******************************************************************************
