Θεωρείτε ότι ενισχύουμε τις μαφίες αγοράζοντας προϊόντα στα φανάρια;
Διασταύρωση Κωνσταντινουπόλεως και Ιεράς Οδού. Μετράς τα δευτερόλεπτα μέχρι ο φωτεινός σηματοδότης να γίνει πράσινος. Το ίδιο κάνει και ο μελαψός άνδρας που σου χτυπάει το τζάμι του αυτοκινήτου, επιδεικνύοντας την πραμάτεια του. Λίγο πιο πέρα στέκεται ο «προστάτης» του, ο άνθρωπος που του επέτρεψε να δουλέψει εκεί. Με το αζημίωτο φυσικά. Θεωρεί ότι το φανάρι τού ανήκει. Και δεν είναι ο μόνος.
Τα φανάρια που συνδέουν μεγάλες αρτηρίες υπακούουν στους ίδιους κανόνες. Είναι τα «πουλημένα» φανάρια. Ο Μπαγκλαντέσιος, ο Πακιστανός, ο Ινδός μετανάστης, πριν γεμίσει τα χέρια του με μπουκάλια νερού, θήκες κινητών ή σακούλες με μπανάνες, πρέπει πρώτα να πληρώσει… ενοίκιο στον «ιδιοκτήτη» του σηματοδότη.
«Είναι συνήθως εκείνοι που δούλευαν παλαιότερα στα φανάρια και τώρα παριστάνουν τα αφεντικά στους νεότερους. Νομίζουν ότι τα φανάρια είναι δικά τους. Τους απειλούν και τους εκφοβίζουν μέχρι να δεχθούν τους όρους τους. Ψηλά στην ιεραρχία βρίσκονται Κούρδοι, Ρώσοι, Μπαγκλαντέσιοι, Πακιστανοί, αλλά και κάποιοι Έλληνες», λέει ο Αλί Σαχίντ που γνωρίζει καλά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η μαφία των φαναριών.
Ο εκβιασμός του «προστάτη» έχει πολλές εκδοχές. Επιβάλλει στον καινούργιο να του δίνει κάθε μήνα ένα σταθερό ποσό, του αποσπά ένα ποσοστό από τα δεδουλευμένα της ημέρας, ή τον αναγκάζει να αγοράζει τα, προς πώληση, προϊόντα από τον ίδιο - στη διπλάσια τιμή εννοείται. «Αν δέκα κουτιά μπανάνες κοστίζουν 100 ευρώ, εκείνος θα του τα πουλήσει 200. Και αυτομάτως ο άλλος θα πάρει την άδεια να δουλέψει στο φανάρι», συνεχίζει ο Αλί Σαχίντ.
Η συμφωνία έχει κλείσει. Ως αντάλλαγμα ο μαφιόζος υπόσχεται προστασία από τους έτερους… μαφιόζους, ακόμα και νομική υποστήριξη σε περίπτωση που ο μετανάστης συλληφθεί. «Τους λένε ψέματα. Ποιος από τους προστάτες θα διακινδυνεύσει και θα παραδεχθεί στην Αστυνομία ότι κάνει παράνομες δουλειές; Όμως, αν δεν έχεις λεφτά για να ζήσεις, πιστεύεις και δέχεσαι τα πάντα. Έτσι αντιδρούν και τα παιδιά που δουλεύουν στα φανάρια», σχολιάζει ο Μαξ από το Πακιστάν, που βλέπει πολλούς συμπατριώτες του να έχουν εισχωρήσει στο κύκλωμα.
Κάθε φανάρι έχει και την «ταρίφα» του. Ανάλογα με το σημείο όπου βρίσκεται αυξάνουν ή μειώνονται τα κέρδη. Η διασταύρωση στο Παλατάκι Χαϊδαρίου, το φανάρι στη συμβολή Δυρραχίου και Εθνικής οδού, στην Αθηνών – Κηφισού, στα διόδια προς Πάτρα, Χαλκίδα και Λουτράκι λογίζονται ως τα πιο προσοδοφόρα. «Ξέρω κάποιους Πακιστανούς που δούλευαν μέχρι πέρυσι στα διόδια της Χαλκίδας. Έβγαζαν μέχρι και 500 ευρώ την ημέρα πουλώντας μπανάνες. Ένα καλό Σαββατοκύριακο μπορεί να τους έβρισκε με 1.500 ευρώ στην τσέπη. Υπολόγισε πόσα μάζευε αυτός που τους πουλούσε τις μπανάνες».
«Σήμερα αυτά τα παιδιά κυκλοφορούν με τα καλύτερα αυτοκίνητα. Είναι πλούσιοι», παρατηρεί ο Μαξ και συνεχίζει μεταφέροντας τη δική του εμπειρία. «Είχα μάθει πως ζητούσαν κόσμο για δουλειά σε ένα εργοστάσιο με ένσημα, ασφάλιση, απ’ όλα. Το πρότεινα σε κάτι γνωστούς μου Πακιστανούς». Άρχισαν να με κοροϊδεύουν. «Σιγά μην αφήσω το φανάρι για ένα κομμάτι ψωμί», μου είπαν.
Δεν είναι να απορεί κανείς γιατί αυτά τα φανάρια αποτελούν το μήλον της έριδος μεταξύ των συμμοριών. Ο πόλεμος για τη διεκδίκησή τους είναι σχεδόν καθημερινός. «Έχω δει με τα μάτια μου Αλβανούς, Μπαγκλαντέσιους και Τσιγγάνους να τσακώνονται για ένα φανάρι. Έπεσε πολύ ξύλο».
Υπογραφή "Της Στέλλας Χαράμη"
******************************************************************************
