Sunday, June 29, 2008

* Το Χρήμα Πάντα Βρόμικο Και Πάντα Πολιτικό


ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΠΑΝΤΑ ΒΡΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ


(Click To Enlarge)


Και ο τίτλος, και το περιεχόμενο αυτού του κειμένου είναι επανάληψη ενός αντίστοιχου που είχε γραφεί πριν ενάμιση και πλέον χρόνο. Κατά κάποιο τρόπο σας κλέβω, σας εξαπατώ. Ίσως, όμως, και να σας απαλλάσσω από την καταπόνηση της ανάγνωσης μ’ αυτή την προειδοποίηση. Δεν φταίω εγώ, πάντως, αν αυτό που αποκαλείται δημόσιος βίος κινείται διαρκώς σ’ έναν φαυλεπίφαυλο κύκλο άθλιων συναλλαγών και εξαγορών.

Τότε, πριν ενάμιση χρόνο, την αφορμή για το πόνημα την είχε δώσει ένα αθώο – ίσως όμως και δαιμονικό- ερώτημα της ανήλικης κόρης μου. «Πώς είναι δυνατό κάτι από χαρτί να κυβερνά τον κόσμο;» Ο λόγος περί χρήματος, βέβαια. Το οποίο συνοδεύεται συνήθως από κάθε είδους απαξιωτικό επίθετο: μαύρο, βρόμικο, ανήθικο, εκμαυλιστικό, απεχθές. Όλα τα ηθικοπολιτικά συστήματα έχουν λίγο πολύ την ίδια απορριπτική αντίληψη γι’ αυτό το απείκασμα του κοινωνικού πλούτου. Αλλά τα επίθετα αυτά είναι εντελώς περιττά, δεν προσθέτουν καμιά άγνωστη πληροφορία για την επινόηση που αποξενώνει τον άνθρωπο από το προϊόν του, προσγειώνει τις δεξιότητες, τις επιθυμίες, τις ανάγκες του και τελικά τον ίδιο στο επίπεδο του εμπορεύματος. Απ’ αυτή την άποψη το χρήμα είναι πάντα βρόμικο. Και δεν χρειάζεται να ντρεπόμαστε που είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε για πολύ ακόμη μαζί του.

Το χρήμα είναι, επίσης, πάντα πολιτικό. Δεν χρειαζόταν να ανοίξει ο βόρβορος της Ζήμενς για να το ανακαλύψουμε. Η διακίνησή του, η κατανομή του, το πόσο φθηνό ή ακριβό είναι κάθε φορά, το πόσο διαφανείς ή αδιαπέραστες είναι οι πηγές απόκτησής του συμπυκνώνουν τις σχέσεις εξουσίας, ισχύος και κύρους που διαμορφώνονται στις κοινωνίες. Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα σ’ αυτό εδώ και αιώνες, με τη διαφορά ότι ο καπιταλισμός επανακαθόρισε σχεδόν το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων σαν χρηματικές σχέσεις. Και ανέπτυξε και την ανάλογη «πολιτική τεχνολογία».

Απότοκο αυτής της «πολιτικής τεχνολογίας» είναι αυτό που παρακολουθούμε για πολλοστή φορά- τάχα μου έκπληκτοι- στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθουμε τα μαύρα πρόβατα της καπιταλιστικής υφηλίου. Συμβαίνουν και τις καλύτερες οικογένειες. Το ίδιο το σκάνδαλο Ζήμενς, άλλωστε, αφορά πρωτίστως τη Γερμανία. Η σχέση της «αμαρτωλής» πολυεθνικής με το γερμανικό κράτος είναι ένα σκάνδαλο δεκαετιών, σχεδόν ενός αιώνα, με μαύρες σελίδες που ξεκινούν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, περνούν στο ναζισμό και φτάνουν στις μέρες μας. Δεν είμαστε η εξαίρεση, λοιπόν, αλλά άλλη μια επιβεβαίωση του κανόνα.

Και ο κανόνας είναι ότι το χρήμα είναι γενικό ισοδύναμο όχι μόνο για όλες τις σχέσεις ανταλλαγής, αλλά και για τις σχέσεις κράτους και αγοράς, πολιτικής και επιχειρηματικότητας, πολιτικών και επιχειρηματιών. Τι παράγει και αναπαράγει, σε όλες τις πολιτικές συγκυρίες, αυτή τη στρεβλή ανταλλαγή ύλης ανάμεσα στους δύο πόλους του οικονομικού μας πολιτισμού που καταλήγει στη μίζα και στο λεγόμενο «μαύρο» χρήμα; Το όνομα αυτού, πλεόνασμα. Στην διεκδίκησή του συναντώνται ή διαγκωνίζονται κοινωνίες, κράτη, τάξεις, επιχειρήσεις, πολιτικοί. Άλλοτε αιματηρά και άλλοτε εμπορικά. Δεν υπάρχει τίποτε το παράδοξο σ’ αυτό. Σε κάθε σχέση δούναι και λαβείν κάθε πλευρά θέλει να βγάλει κάτι. Ο επιχειρηματίας να μεγιστοποιήσει το κέρδος του, ο πολιτικός να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία, ο πολίτης ν’ αυξήσει το οικονομικό αντίκρισμα της ψήφου του. Οι σχέσεις πελατείας είναι τελικά το γενικό μοντέλο που διέπει τη συνάντηση οικονομίας και πολιτικής κι όχι μια ελληνική ασθένεια.

Δεν τα λέω αυτά για να αποδεχθούμε μοιρολατρικά το χορό των σκανδάλων, να εξοικειωθούμε πλήρως μ’ ένα πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο μέχρι μυελού των οστέων. Αλλά, για σκεφτείτε πόσο τραγικός είναι ο απολογισμός όλων των μοντέλων «διαφάνειας» και «κάθαρσης» που δοκιμάστηκαν εδώ και μια εικοσαετία.

Εν αρχή ην το πατερναλιστικό μοντέλο, το κράτος-νταβάς της αγοράς. Στο δίπολο πολιτικός-προμηθευτής ο πρώτος είχε τον κυρίαρχο λόγο, άρα όριζε μονομερώς την ποσόστωση της μίζας. Για σκεφτείτε, με ποιους ακριβώς πόρους χρηματοδότησης οι ίδιες πολιτικές οικογένειες, τα ίδια κόμματα εξουσίας μεσουρανούν στη χώρα εδώ και μισό αιώνα; Με τα κουπόνια των πρόθυμων ψηφοφόρων; Ούτε για ανέκδοτο μην ακουστεί.

Ακολούθησε το μοντέλο της κρατικής εκπόρνευσης. Στο ρόλο του νταβατζή η επιχειρηματικότητα που είχε και το προνόμιο να ελαχιστοποιεί την πολιτική προμήθεια στα απολύτως απαραίτητα. Το μοντέλο υποτίθεται ότι τυλίχθηκε σε μια πίτα σουβλάκι στου Μπαϊρακτάρη, αλλά κατά τα φαινόμενα στάθηκε κόμπος στο λαιμό του Κώστα. Ξίνισε, εν τω μεταξύ και η σος του βασικού μετόχου που κοσμεί πλέον το μουσείο της ιστορίας και της ανοησίας.

Σειρά πήρε το μοντέλο της απορύθμισης. Τα χέρια της αγοράς λύθηκαν και όλα εναποτέθηκαν στην ηθική της αυτοδέσμευση. Αλλά ο ηθικός κώδικας του χρήματος δεν περιέχει παρά μόνο ένα κανόνα: ούτε ευρώ χαμένο.

Ζούμε το μοντέλο της υπέρ-ρύθμισης. Έχουμε δρακόντειους νόμους για τη διαφάνεια στις συναλλαγές, υπερεξουσίες στους δικαστικούς λειτουργούς, πολύπλοκους μηχανισμούς ελέγχου (πρωτίστως φορολογικού) στη διακίνηση του χρήματος, άκαμπτους –υποτίθεται- κανόνες στη χρηματοδότηση των πολιτικών και των κομμάτων.

Ποιο είναι ακριβώς το αποτέλεσμα αυτών διαδοχικών μοντέλων στις σχέσεις κράτους και αγοράς, δημοσίου και προμηθευτών, πολιτικών και επιχειρηματιών; Μερικές χειροπέδες, άπειρες δικογραφίες με προορισμό το αρχείο και ένα πολιτικό σύστημα που βυθίζεται στην ανυποληψία. Και κυρίως στην αυτογελοιοποίηση και την υποκρισία.

Να δοκιμάσουμε κι ένα πέμπτο μοντέλο; Ή μήπως να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι η εξ ορισμού πελατειακή σχέση κράτους- προμηθευτή δημιουργεί αναπόφευκτα έναν «εμπορικό» ρόλο για τον πολιτικό διαμεσολαβητή και άρα ένα εύλογο «εμπορικό κέρδος» για τον ίδιο, σε χρήμα ή σε είδος;

Αν καταλήξουμε στη δεύτερη εκδοχή σε ένα πολιτικό μέτρο πρέπει να καταλήξουμε: να νομιμοποιήσουμε την μίζα και την πολιτική προμήθεια που σε τελευταία ανάλυση κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση της ακριβής και αναποτελεσματικής γραφειοκρατίας της διαφάνειας. Πληρώνουμε ήδη αρκετά για τις μίζες των πολιτικών. Δεν υπάρχει λόγος να πληρώνουμε και νταβατζιλίκι της τη συλλογική μας υποκρισία.

Στο ίδιο πλαίσιο- μέτρο συνεπές με μια δημοκρατία της αγοράς (άρα και της εξαγοράς)- θα πρέπει να απελευθερωθεί πλήρως και η χρηματοδότηση πολιτικών και κομμάτων από ιδιώτες, επιχειρήσεις και απλούς πολίτες. Είναι προτιμότερη μια ρεαλιστική απεικόνιση των σχέσεων κοινωνικής κυριαρχίας στο κομματικό σύστημα από τον χυλό του «όλοι δικοί μας είμαστε». Στο κάτω-κάτω θα βελτιωθεί και η ευστάθεια του πολιτικού συστήματος. Ουδείς θα δικαιούται να διαμαρτύρεται για την αποτελεσματικότητά του στη διακυβέρνηση αφού θα ισχύει το ρητό της αγοράς: «ό,τι πληρώνεις, παίρνεις».



Υπογραφή "ΚΙΜΠΙ"

******************************************************************************

Friday, June 27, 2008

* 1 ... Χρόνο Μετά



ΓΙΑΣΕΜΗ ΟΛΟΙ ΣΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ





Αφιερωμένο Εξαιρετικά Σε Όλους Τους Φίλους Που Μου Στάθηκαν, Με Στήριξαν Και Με Βοήθησαν Τους Τελευταίους 12 Μήνες.






Αναστασία Μουτσάτσου - Κόκκινα Και Μωβ @ 320,0kb/sec
(Για την απόλαυση σας - περιμένετε να κατέβει ολόκληρο το κομμάτι)

Monday, June 2, 2008

* Τα Ρεμπέτικα Της Εργατιάς (New Link)

Αφιερωμένο Εξαιρετικά Σε Όλους Τους Φίλους Που Αγαπούν Και Στηρίζουν Το Γνήσιο Λαϊκό Και Ρεμπέτικο Τραγούδι.


Τραγούδια του Χτες, του Σήμερα και του Αύριο



Τα Ρεμπέτικα Της Εργατιάς


(Click To Enlarge)


Sunday, June 1, 2008

* Τα Τεφτέρια Της Νέας Κατοχής


ΤΑ ΤΕΦΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΑΤΟΧΗΣ


(Click To Enlarge)


Οι καίσαρες στην αρχαία Ρώμη προσέφεραν άρτον και θεάματα για να αποφεύγουν τις εξεγέρσεις του εξαθλιωμένου όχλου.

Δυστυχώς, ο αξιότιμος κύριος Καραμανλής, που θέλει να εμφανίζεται ως καίσαρ της πολιτικής ζωής, προσφέρει μόνον θεάματα. Ζαχόπουλος, ομόλογα, υποκλοπές, Πακιστανοί, κουμπάροι, Γιουροβίζιον, Ζήμενς, νταβατζήδες και άλλα πολλά «επεισόδια», που γίνονται εβδομαδιαία, μηνιαία ή για περισσότερο χρόνο σίριαλ στα τηλεοπτικά παράθυρα. Άρτον, όμως, δεν έχει η βασιλεία του.

Αντίθετα, ακόμη και το καρβέλι αρχίζει να ξαναγράφεται στο τεφτέρι των φουρναραίων, που έπειτα από πάρα πολλά χρόνια το ανέσυραν από τα συρτάρια τους. Και αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε κάποιο συνοικιακό ή επαρχιακό φούρνο ή μπακάλικο.

Εκεί φτάσαμε, να ξαναγυρνάμε στο τεφτέρι! Ν’ ακούμε έπειτα από 65 χρόνια για Νέα Κατοχή! Πείτε με υπερβολικό, αλλά δεν είμαι. Μακάρι να ήμουν.

Η ακρίβεια θερίζει σαν την πανούκλα τα χαμηλά και λαϊκά στρώματα, ενώ τσακίζεται και η ραχοκοκαλιά των μεσοστρωμάτων. Κι ακόμη δεν είδαμε τίποτε. Ίσως γιατί δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Ίσως γιατί οι λεγόμενοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα λίπους ανάμεσα σ’ αυτούς και τον «λαουτζίκο».

Μέσα από τα κονέ και τις διαπλοκές με την εξουσία, τη διεφθαρμένη και ανίκανη πολιτική τάξη, καθώς και το παρασιτικό κεφάλαιο, έχουν αμβλύνει τη συνείδησή τους και έχουν κόψει σύρριζα τις κεραίες, με τις οποίες μπορούσαν άλλοτε να συλλαμβάνουν και να μεταδίδουν τα μηνύματα της εποχής. Ίσως επειδή έχουν πάρει διαζύγιο από τον ρόλο και την αποστολή τους τα βλέπουν και τα παρουσιάζουν όλα -ακόμη και τον «άρτο»- ως «θέαμα» και «προϊόν» προς τηλεοπτική βρώσιν. Ίσως επειδή ακόμη συνεχίζουμε να ζούμε πάνω από τις δυνάμεις μας υπερδανειζόμενοι.

Είναι όντως δύσκολο σε κάποιον να προσαρμοστεί στη σκληρή πραγματικότητα. Να αποδεχθεί την αλήθεια. Δεν αντέχουν οι πιο πολλοί να περάσουν στην κατηγορία των φτωχών. Να προσαρμόσουν βίαια προς τα κάτω το βιοτικό τους επίπεδο. Να τσαλακώσουν το κοινωνικό τους στάτους. Δεν αντέχουν να αντικρίσουν την οικογένεια, τα παιδιά, τους φίλους, τους συγγενείς. Θ’ αναγκαστούν, όμως, να το πράξουν. Και τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δυσάρεστα για τους καίσαρες και την κάστα των ευημερούντων. Ίσως ξεσπάσει κοινωνικός πόλεμος βίαιος, με πολλά «θύματα».

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φοβούνται την εμφάνιση των «κοινωνικών 45αριών», αν συνεχιστεί και βαθύνει η οικονομική κρίση.

Και τα «κοινωνικά 45άρια» δεν είναι η ατομική τρομοκρατία των πιστολάδων, είναι τα μαζικά και τυφλά ξεσπάσματα οργής των νέο-προλετάριων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας. Όσοι φοβούνται ότι αυτά θα έλθουν δικαίως φοβούνται. Και καλόν θα είναι να ετοιμαστούν να τα υποδεχθούν. Είναι έξω από το σπίτι μας. Είναι μέσα στην αυλή μας. Ετοιμάζονται να μας χτυπήσουν την πόρτα. Και να τη σπάσουν.

Όσο συνεχίζουμε να βαριακούμε τον αχό. Όσο δεν βλέπουμε τις στρατιές των «αθλίων» που συγκροτούνται στο κοινωνικό υπέδαφος, τόσο θα είναι πιο δύσκολο να τους αντιμετωπίσουμε. Όσο η παρούσα κυβέρνηση εκφράζεται από έναν ανεκδιήγητο υπουργό, ο οποίος δηλώνει, ως άλλος… Κουφοντίνας, «αναλαμβάνω την ευθύνη για την ακρίβεια» και κομπορρημονεί λέγοντας ότι «η ακρίβεια εμφανίζεται κάθε βράδυ στα δελτία των οκτώ», τόσο θα πρέπει να τρέμουμε για τα επερχόμενα. Όσο νομίζουν κάποιοι ότι η ακρίβεια θα ελεγχθεί και θα παταχθεί με 21 συν 20 συν 7 συν 10 μέτρα θα φύγουν νύχτα και δεν θα καταλάβουν -κι αυτό είναι το χειρότερο- γιατί έφυγαν. Όσο η ακρίβεια αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι, τόσο πιο γρήγορα η φωτιά της λαϊκής αποδοκιμασίας θα τους κάψει.

Και δεν θα κάψει μόνον τους κυβερνώντες – αν ήταν να κάψει μόνον αυτούς δεν πειράζει, έτσι έστρωσαν, έτσι θα κοιμηθούν. Θα μας κάψει όλους. Οι θύελλες που θα θερίσουμε από τους ανέμους που σπείραμε -αντί να σβήσουν την κοινωνική πυρκαγιά- θα τη θεριέψουν. Ούτε η αντιπολίτευση θα σωθεί αν απλώς φυσάει για να δυναμώσει η φωτιά κατά της κυβέρνησης. Ούτε οι επιχειρήσεις που, χωρίς αιδώ και κανένα αίσθημα ευθύνης, αντί να συγκρατήσουν τις τιμές, βρίσκουν χίλιες δυο αιτίες για να τις ανεβάζουν κάθε μέρα και πιο πολύ, με την ψευδαίσθηση ότι εξασφαλίζουν μακροπρόθεσμα κέρδη και βιωσιμότητα.

Η μείωση της αγοραστικής δύναμης και της ζήτησης -σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα- μόνον κακά μπορεί να φέρει και για τους ίδιους τους επιχειρηματίες, αυτούς που σήμερα ρίχνουν συνεχώς φρύγανα στη φωτιά της ακρίβειας. Αυτοί δεν είναι σωστοί επιχειρηματίες. Δεν είναι υγιής ο τρόπος του επιχειρείν τους. Αυτούς τους επιχειρηματίες θα πρέπει η πολιτεία να βρει τρόπους να τους τσακίσει, να τους εξοντώσει, να τους αφανίσει. Δεν τους χρειαζόμαστε. Είναι επικίνδυνοι και ένα βάρος που πρέπει παντί τρόπω να το πετάξουμε από πάνω μας.

Επιτέλους, κάποια στιγμή θα πρέπει να συναισθανθούν και αυτοί την κοινωνική ευθύνη που έχουν και να μην περιορίζονται μόνο στην «εταιρική κοινωνική ευθύνη» που διαφημίζουν. Σε περιόδους κρίσης, όπως η σημερινή, υπάρχει και πρέπει να τίθεται ένα όριο στα υπερκέρδη και στην αθέμιτη και σκανδαλώδη κερδοφορία.

Τι μπορείς όμως να περιμένεις από ένα κράτος που είναι διαλυμένο, που δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς, που οι θεσμοί του υπάρχουν μόνον κατ’ όνομα, ένα κατ’ ευφημισμόν κράτος, ένα κράτος οπερέτα, ένα αντιπαραγωγικό κράτος, ένα διεφθαρμένο κράτος που ακόμη και σήμερα, δύο μήνες μετά, δεν μπορεί να σταματήσει να πουλιέται στα ράφια των καταστημάτων το ορυκτέλαιο-ηλιέλαιο;

Τι μπορείς να περιμένεις από μια κυβέρνηση που -για να δικαιολογήσει την απραξία, την αβελτηρία και την ανεπάρκειά της- τα ρίχνει όλα είτε στους προκατόχους της είτε στους άλλους, τους εξωγενείς παράγοντες; Όταν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της, υποστηρίζοντας ότι ο πληθωρισμός και η ακρίβεια είναι εισαγόμενα «φρούτα» και ότι για όλα φταίει το ευρώ και το πετρέλαιο, τι ελπίδα να στηρίξεις σ’ αυτή την κυβέρνηση;

Σ’ όλη την Ευρώπη υπάρχει ακρίβεια. Το ευρώ ισχύει για όλους, το πετρέλαιο όλους τούς πλήττει. Δεν αυξάνονται, όμως, σ’ όλες τις χώρες τα προϊόντα κατά 30%, 60% ή και 200% σε λίγους μήνες. Δεν πίνουν τον καφέ τους οι Ιταλοί στα 4 ή 5 ευρώ. Δεν πίνουν το γάλα τους οι Γάλλοι στη διπλάσια τιμή απ’ ό,τι εμείς. Δεν τρώνε τα φρούτα και τα λαχανικά τους οι Γερμανοί δύο ή και τρεις φορές πάνω απ’ ό,τι οι Έλληνες. Δεν ντύνονται 50% ακριβότερα οι Βρετανοί. Δεν έχουν τον ίδιο μισθό με εμάς οι Σουηδοί. Δεν πάνε κάθε μέρα στο σούπερ μάρκετ οι Βέλγοι και βλέπουν διαφορετική τιμή στα προϊόντα που βρίσκονται στα ράφια.

Βλέπετε όμως, όλοι αυτοί δεν έχουν την ίδια κυβέρνηση με εμάς. Ούτε το ίδιο ξεχαρβαλωμένο πολιτικό σύστημα. Οι πολιτικές τους δυνάμεις δεν είναι τόσον αφασικές όσο οι δικές μας. Ούτε η κρατική γραφειοκρατία και η δημόσια διοίκησή τους χρειάζονται τόσο «λάδι» για να λειτουργήσουν έστω στοιχειωδώς εύρυθμα και να υπερασπιστούν τους πολίτες τους από τους «αετονύχηδες», τους «αεριτζήδες», τα «κυκλώματα» και τα «καρτέλ».

Εδώ που φτάσαμε με την ακρίβεια, μία είναι η λύση: η συναίνεση. Να καλέσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τους παραγωγικούς φορείς, τους εκπροσώπους των καταναλωτών, τους συνδέσμους των επιχειρήσεων σε μια σύσκεψη όπου όλοι από κοινού θα επεξεργαστούν ένα «σχέδιο επιβίωσης». Να δεσμευτούν όλοι και να ορίσουν μια ανεξάρτητη ad hoc επιτροπή, εξουσιοδοτημένη με υπερεξουσίες να τηρήσει τα συμπεφωνημένα. Αν δεν το πράξει η κυβέρνηση, ας το επιχειρήσει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Αυτή την ώρα, δεν χρειάζονται κι άλλες φωνές κριτικής. Οι πολίτες ξέρουν τον ένοχο και θα αποδώσουν ευθύνες. Αυτό που χρειάζεται σήμερα ο τόπος από την αξιωματική αντιπολίτευση είναι μια πρόταση διεξόδου, ρεαλιστική, υπεύθυνη και κυρίως συναινετική. Όσοι αρνηθούν τη συναίνεση σ’ ένα σχέδιο χτυπήματος της ακρίβειας να πληρώσουν και το τίμημα. Ακόμη και μποϊκοτάζ προϊόντων μπορεί να γίνει. Ακόμη και στους δρόμους με κατσαρόλες να βγουν οι πολίτες, αν η κυβέρνηση επιμένει στο ίδιο φάλτσο βιολί της. Έτσι η αντιπολίτευση μπορεί και να ανακάμψει.

Ο κόσμος έχει χορτάσει από λόγια, κριτική και επισημάνσεις. Αρκετά με το «θέαμα». Τώρα χρειάζεται άρτο, που, όπως πάει, θα πουλιέται σαν παντεσπάνι. Αν η αντιπολίτευση δεν παρασυρθεί στον λαϊκισμό, μπορεί να γυρίσει τις εξελίξεις υπέρ της και να επισπεύσει την επιστροφή της στην εξουσία.

Είναι η ευκαιρία της. Η κυβέρνηση έχασε τη δική της ευκαιρία. Για λόγους που δεν είναι του παρόντος, θα αναγκαστεί, όπως όλα δείχνουν, να εγκαταλείψει ενωρίτερον από ό,τι ανέμενε την εξουσία. Ο Κ. Καραμανλής, που δηλώνει θαυμαστής του Α. Παπανδρέου, ξέχασε μια βασική αρχή του αείμνηστου πολιτικού. Ο Ανδρέας έπαιρνε τις εκλογές υποσχόμενος «ακόμη καλύτερες μέρες».

Δυστυχώς για τον Κ. Καραμανλή, το μόνο που δεν μπορεί να υποσχεθεί είναι αυτό. Αντίθετα, οι αντίπαλοί του μπορούν να τον πυροβολούν με τις «χειρότερες μέρες που έρχονται». Όταν μια κυβέρνηση, ένα κόμμα, ακόμη και μια επιχείρηση, δεν μπορεί να υποσχεθεί καλύτερες μέρες, έχει χάσει το παιγνίδι. Εδώ είναι και η τραγωδία της χώρας.

Κανένας σήμερα δεν μπορεί να υποσχεθεί ότι μπορεί να προσφέρει «καλύτερες μέρες» και να γίνει πιστευτός. Αυτό σε καιρούς ανασφάλειας είναι διαλυτικό για την ψυχολογία ενός λαού. Γι’ αυτό και οι Έλληνες είναι κλεισμένοι στο καβούκι τους. Γι’ αυτό και προσώρας η δυσαρέσκεια είναι υπόκωφη. Γι’ αυτό και δεν ανιχνεύεται εύκολα ή βρίσκεται σε δυσαρμονία με τις δηλώσεις τους περί πολιτικής προτίμησης.

Στην ανασφάλεια του Έλληνα έχει προστεθεί πλέον και η απαισιοδοξία για τα επερχόμενα. Αυτό -εκτός από μελαγχολικό για ένα λαό που δεν του αξίζει να έχει αυτή την τύχη- ίσως αποδειχτεί και καταστροφικό. Επειδή σε τέτοιες καταστάσεις και «μαύρες περιόδους» της Ιστορίας έχει αποδειχθεί ότι οι πολίτες στρέφονται στα άκρα, ζητώντας στιβαρούς και αυταρχικούς ηγέτες-πατερούληδες.

Θα ήταν έγκλημα εάν ο Κ. Καραμανλής στήριζε όλη την πολιτική του στρατηγική σε μια τέτοια προσέγγιση των εξελίξεων στη χώρα. Θα ήταν ακόμη χειρότερα, θα ήταν σφάλμα (όπως θα έλεγε ο Μέτερνιχ), εάν ο Γ. Παπανδρέου άφηνε να ευδοκιμήσει μια τέτοια εξέλιξη. Eδώ που έφτασαν τα πράγματα η ακρίβεια αναδεικνύεται σε λυδία λίθο των πολιτικών εξελίξεων.

Αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καταφέρει να πείσει ότι αυτό μπορεί να προσφέρει τις «καλύτερες μέρες», θα κερδίσει το... μπόνους της επιβράβευσης των πολιτών.



Υπογραφή "Του Νίκου Φελέκη"

******************************************************************************

Friday, May 30, 2008

* Καφέ Αμάν - Της Ασιάτιδος Μούσης Ερασταί



Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Της Παραδοσιακής Μουσικής




Τα Καφέ Αμάν αποτελούσαν τόπο αρμονικής συνύπαρξης μιας σειράς μουσικών ιδιωμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Στο πάλκο του συναντιούνται, από τη πρώτη στιγμή, τα τραγούδια όλων σχεδόν των συγγενικών λαϊκών παραδόσεων της Ανατολικής Μεσογείου, από τα εγχώρια κλέφτικα και ηπειρώτικα δημοτικά, ως τους αράπικους χορούς, κι από τα βλάχικα και τα γκέκικα, ως τα ζεϊμπέκικα, τα τσιφτετέλια και τους αμανάδες... Σε αντίθεση με τα Καφέ Σαντάν, εξέφραζαν τη μουσική συνάφεια των ελλήνων με τις μουσικές της Ανατολής. Η Μαριώ, η Λιζέτα Καλημέρη και μια μικρή ομάδα μουσικών κατορθώνουν να αρθρώσουν τους αυθεντικούς ήχους μιας γνήσιας λαϊκής παράδοσης που εξαφανίζεται μαζί με τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του περιθωρίου. Τραγουδούν: Λιζέτα Καλημέρη και Μαριώ Κωνσταντινίδου. Απολαύστε το CD της Lyra "Της Ασιάτιδος Μούσης Ερασταί" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:


01. Η Σμυρνιά - Λιζέτα Καλημέρη

02. Μην Ορκίζεσαι Βρε Ψεύτρα - Λιζέτα Καλημέρη

03. Τσακιτζής - Μαριώ Κωνσταντινίδου

04. Ντόκτορ - Μαριώ Κωνσταντινίδου

05. Φόρα Τα Μαύρα Φόρα Τα - Λιζέτα Καλημέρη

06. Μανάκι Μου - Λιζέτα Καλημέρη

07. Πατρινιά - Μαριώ Κωνσταντινίδου

08. Στους Απάνω Μαχαλάδες - Μαριώ Κωνσταντινίδου

09. Κουτσαβάκι - Λιζέτα Καλημέρη

10. Μεράκι - Μαριώ Κωνσταντινίδου

11. Μέμος - Λιζέτα Καλημέρη

12. Γιάνναρος - Μαριώ Κωνσταντινίδου

13. Διαμαντούλα - Μαριώ Κωνσταντινίδου

14. Στην Ταβέρνα Με Τη Λατέρνα - Λιζέτα Καλημέρη

15. Μανταλένα - Μαριώ Κωνσταντινίδου

16. Καδίφης - Λιζέτα Καλημέρη


Code: +


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/


ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 100,00 + 68,00 ΜΒ

*************************************************************

Wednesday, May 28, 2008

* Μια Βραδιά Στη Στοά Των Αθανάτων (Live)


Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Του Ρεμπέτικου Τραγουδιού




Συμμετέχουν: Γιώργος Ξηντάρης, Θεοδοσία Στίγκα, Νίκη Τράμπα, Τάκης Βεργιώτης, Δημήτρης Σκαρπέλης. Απολαύστε το CD της MBI "Μια Βραδιά Στη Στοά Των Αθανάτων" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

01. Αγγελοκαμωμένη - Γιώργος Ξηντάρης - (Μάρκος Βαμβακάρης - Μάρκος Βαμβακάρης)

02. Στα Κλειστά Τα Παραθύρια - Γιώργος Ξηντάρης - (Μανώλης Χιώτης - Χρήστος Κολοκοτρώνης)

03. Η Πεντάμορφη - Θεοδοσία Στίγκα - (Χαράλαμπος Βασιλειάδης - Απόστολος Χατζηχρήστος)

04. Ο Μπουφετζής - Θεοδοσία Στίγκα - (Γιώργος Ξηντάρης - Γιώργος Ξηντάρης)

05. Ξημέρωσε, Ξημέρωσε - Τάκης Βεργιώτης - (Ε. Μωραΐτης - Σούλα Καλφοπούλου & Βασίλης Ταμβάκης)

06. Πες Μου Αν Με Βαρέθηκες - Τάκης Βεργιώτης - (Μανώλης Χιώτης - Μανώλης Χιώτης)

07. Καλλιοπάκι - Νίκη Τράμπα - (Παναγιώτης Τούντας - Παναγιώτης Τούντας)

08. Θάλασσα, Λυπήσου - Νίκη Τράμπα - (Παραδοσιακό Σμύρνης)

09. Ντιούλ Τζαμάλ - Γιώργος Ξηντάρης - (Απόστολος Χαρμαντάς & Λίτσα Χαρμαντά - Απόστολος Χαρμαντάς & Λίτσα Χαρμαντά)

10. Μάγκας Βγήκε Για Σεργιάνι - Δημήτρης Σκαρπέλης - (Απόστολος Καλδάρας - Βασίλης Τσιτσάνης)

11. Όταν Συμβεί Στα Πέριξ - Δημήτρης Σκαρπέλης - (Βασίλης Τσιτσάνης - Βασίλης Τσιτσάνης)

12. Η Δροσούλα - Δημήτρης Σκαρπέλης - (Βασίλης Τσιτσάνης - Βασίλης Τσιτσάνης)

13. Θέλω Να Πάψεις Να Γελάς - Γιώργος Ξηντάρης - (Σταύρος Τζουανάκος - Σταύρος Τζουανάκος)

14. Αγάπησα Και Μίσησα - Γιώργος Ξηντάρης - (Κώστας Κοφινιώτης - Πάνος Πέτσας)

15. Μπάρμπα-Γιαννακάκης (Λούλα Μου) - Θεοδοσία Στίγκα - (Δημοτικό Σμύρνης)

16. Το Κορόιδο - Νίκη Τράμπα - (Γιώργος Μπάτης - Γιώργος Μπάτης)

17. Ο Μαχαλάς - Νίκη Τράμπα - (Σπύρος Περιστέρης - Πιπίτσα Οικονόμου)

18. Το Πλουσιόπαιδο - Δημήτρης Σκαρπέλης - (Μανώλης Χιώτης - Χρήστος Κολοκοτρώνης)

19. Τα Νιάτα Τα Μπερμπάντικα - Τάκης Βεργιώτης - (Βασίλης Τσιτσάνης - Βασίλης Τσιτσάνης)

20. Κάηκε Το Γαλαξίδι (Κάηκε Ένα Σχολείο) - Τάκης Βεργιώτης - (Παραδοσιακό Σμύρνης)

21. Η Φοβερή Η Ζήλια Μου - Θεοδοσία Στίγκα - (Σπύρος Καλφόπουλος - Χαράλαμπος Βασιλειάδης)

22. Πλήγωσε Με Όσο Θέλεις - Δημήτρης Σκαρπέλης - (Βασίλης Τσιτσάνης - Βασίλης Τσιτσάνης)



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 190,33 ΜΒ

******************************************************************************

Monday, May 26, 2008

* Μικρά Ερωτικά


Μια Συλλεκτική Κασετίνα ...



Μεγάλες Mουσικές Συναντήσεις


Απολαύστε το CD της Universal "Μικρά Ερωτικά" των Μάριου Τόκα και Σαράντη Αλιβιζάτου και με τη συμμετοχή της Μαρινέλλας στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

01. Σ' Αγαπώ (συμμετέχει η Μαρινέλλα)

02. Θυμάμαι

03. Ταξίδι Στη Βροχή

04. Δεν Κλαίω (συμμετέχει η Μαρινέλλα)

05. Ήρθες Να Με Βρεις

06. Αννούλα Του Χιονιά

07. Πες Της

08. Έφυγες

09. Όπου Και Να Πας

10. Σε Περιμένω



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 92,64 ΜΒ

******************************************************************************

* 48 ''Αδέσποτα'' Ρεμπέτικα & Παραδοσιακά - CD_01 (New Link)

Sunday, May 25, 2008

* 40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης - CD_04


Έτσι ... Για Να Μη Ξεχνάμε ... Να Θυμόμαστε ...



Kράτησα Tη Zωή Mου Tαξιδεύοντας

Για πρώτη φορά κυκλοφορεί μια τετραπλή ανθολογία με τις μεγάλες στιγμές ενός σπουδαίου ερμηνευτή. Από τη συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τις πιο πρόσφατες ερωτικές επιτυχίες του, όλη η πορεία ενός καλλιτέχνη με σπουδαία ιστορία σε μια μοναδική έκδοση.

Συμμετέχουν: Μαρινέλλα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σοφία Βόσσου, Μαρία Δημητριάδη, Βούλα Γκίκα, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά. Απολαύστε το τέταρτο από τα τέσσερα CD της Universal "40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης" με τον τίτλο "CD_04: Ηχογραφήσεις 1984-1997" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

401. Σ' Αγαπώ (με τη Μαρινέλλα)

402. Δεν Κλαίω (με τη Μαρινέλλα)

403. Αχ, Αννούλα Του Χιονιά

404. Μου 'χες Τάξει Άννα (με τη Μαρινέλλα)

405. Λάθος Διαδρομή406. Και Που Λες Ευτυχία

407. Χαμένες Αγάπες (με την Αγγελική Γαίτη)

408. Χωρίς Συνθήματα

409. Ένας Πλανόδιος Φωτογράφος (με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη)

410. Μαζί Για Πάντα (με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη)

411. Τα Λόγια Της Αγάπης (με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη)

412. Ώρα Μηδέν (με την Αλέξια)

413. Στην Απέναντι Όχθη

414. Χόρεψε Με (με την Σοφία Βόσσου & Χορωδία)

415. Ίσως Φταίνε Τα Φεγγάρια

416. Μοίρες (με την Σοφία Βόσσου & Χορωδία)

417. Γειτονιές Της Μεσογείου

418. Το Σκαλοπάτι Σου (με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου)

419. Οι Κερασιές Θ' Ανθίσουν Και Φέτος



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 182,29 ΜΒ

******************************************************************************

Friday, May 23, 2008

* 40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης - CD_03


Έτσι ... Για Να Μη Ξεχνάμε ... Να Θυμόμαστε ...



Kράτησα Tη Zωή Mου Tαξιδεύοντας

Για πρώτη φορά κυκλοφορεί μια τετραπλή ανθολογία με τις μεγάλες στιγμές ενός σπουδαίου ερμηνευτή. Από τη συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τις πιο πρόσφατες ερωτικές επιτυχίες του, όλη η πορεία ενός καλλιτέχνη με σπουδαία ιστορία σε μια μοναδική έκδοση.

Συμμετέχουν: Μαρινέλλα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σοφία Βόσσου, Μαρία Δημητριάδη, Βούλα Γκίκα, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά. Απολαύστε το τρίτο από τα τέσσερα CD της Universal "40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης" με τον τίτλο "CD_03: Ηχογραφήσεις 1975-1983" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

301. Μοναξιά

302. Είναι Αργά

303. Οι Αγάπες Περνούν

304. Στην Καρδιά Σε Ζητώ

305. Μεσόγειος

306. Ο Μέτοικος

307. Ο Χορός

308. Το Ταξίδι

309. Η Φρεγάδα

310. Όρτσα Τα Πανιά

311. Στην Πλατεία Αβυσσηνίας

312. Do You Like The Greece?

313. Σας Είπα Ψέματα Πολλά

314. Μάζεψε Τα Παραγάδια

315. Στους Σταθμούς Τους Ξεχασμένους

316. Έλα Πάρε Ότι Θες

317. Στόμα Γλυκό Μου Στόμα

318. Όμορφη Μου Κατερίνα

319. Όλα Θα Περάσουν

320. Τα Μάτια Σου Που Κλαίνε

321. Τι Κι Αν Δεν Ξέρω Πως Σε Λένε (Άννα - Μαρία - Λαμπρινή)

322. Ηλιοχαραμάτα



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 191,30 ΜΒ

******************************************************************************

Wednesday, May 21, 2008

* 40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης - CD_02


Έτσι ... Για Να Μη Ξεχνάμε ... Να Θυμόμαστε ...



Kράτησα Tη Zωή Mου Tαξιδεύοντας

Για πρώτη φορά κυκλοφορεί μια τετραπλή ανθολογία με τις μεγάλες στιγμές ενός σπουδαίου ερμηνευτή. Από τη συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τις πιο πρόσφατες ερωτικές επιτυχίες του, όλη η πορεία ενός καλλιτέχνη με σπουδαία ιστορία σε μια μοναδική έκδοση.

Συμμετέχουν: Μαρινέλλα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σοφία Βόσσου, Μαρία Δημητριάδη, Βούλα Γκίκα, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά. Απολαύστε το δεύτερο από τα τέσσερα CD της Universal "40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης" με τον τίτλο "CD_02: Ηχογραφήσεις 1972-1976" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

201. Σαν Τι Τραγούδι Να Σου Πω

202. Τράβα Την Κουρτίνα Σου (συνοδεύει η Βούλα Γκίκα)

203. Ο Στέφανος (συνοδεύει η Βούλα Γκίκα)

204. Στο Παράθυρο Αγναντεύοντας (συνοδεύει η Βούλα Γκίκα)

205. Κάποια Νύχτα

206. Αχ, Ας Εύρισκα Τα Λόγια

207. Είμαι Μικρός Και Σ' Αγαπώ

208. Ήπια Όλο Το Ποτήρι (με την Πετρή Σαλπέα)

209. Κράτα Το Φιλί (με την Πετρή Σαλπέα)

210. Δε Μου Τα 'δωσες Τα Χείλη

211. Παλιά, Πολύ Παλιά Αγάπη Μου Η Αγάπη

212. Το Ποτάμι

213. Το Σπίτι

214. Υπάρχεις

215. Κάντε Κουράγιο

216. Αν Θες Να Μάθεις

217. Της Μοίρας Τ' Αδράχτι

218. Άνοιξε Το Παράθυρο

219. Η Θάλασσα Δεν Έχει Μονοπάτια

220. Βαριά Είναι Η Κληρονομιά

221. Λυπημένο Μου Κορίτσι

222. Φινάλε - Σε 2000 Χρόνια (με τη Λήδα Χαλκιαδάκη και Χορωδία)



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 161,83 ΜΒ

******************************************************************************

Monday, May 19, 2008

* 40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης - CD_01


Έτσι ... Για Να Μη Ξεχνάμε ... Να Θυμόμαστε ...



Kράτησα Tη Zωή Mου Tαξιδεύοντας

Για πρώτη φορά κυκλοφορεί μια τετραπλή ανθολογία με τις μεγάλες στιγμές ενός σπουδαίου ερμηνευτή. Από τη συνεργασία του με το Μίκη Θεοδωράκη, μέχρι τις πιο πρόσφατες ερωτικές επιτυχίες του, όλη η πορεία ενός καλλιτέχνη με σπουδαία ιστορία σε μια μοναδική έκδοση.

Συμμετέχουν: Μαρινέλλα, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Σοφία Βόσσου, Μαρία Δημητριάδη, Βούλα Γκίκα, Βασίλης Παπακωνσταντίνου κ.ά. Απολαύστε το πρώτο από τα τέσσερα CD της Universal "40 Χρόνια Αντώνης Καλογιάννης" με τον τίτλο "CD_01: Ηχογραφήσεις 1971-1974 * Τραγούδια Μίκη Θεοδωράκη" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

101. Επιφάνια - Αβέρωφ

102. ΙΙΙ - Ήλιε Θα Σε Κοιτάξω Στα Μάτια (απαγγέλει ο George Wilson)

103. VII - Τα Κελιά Ανασαίνουν (απαγγέλει ο George Wilson)

104. XXV - Στο Τέταρτο Πάτωμα (απαγγέλει ο George Wilson)

105. XXVI - Η Οδοντοστοιχία Του Ήλιου (απαγγέλει ο George Wilson)

106. Είσαι Έλληνας

107. Καιρός Να Δεις (με τη Μαρία Φαραντούρη)

108. Το Σφαγείο

109. Είμαστε Δυο

110. Το Παλικάρι Έχει Καημό

111. Μια Νυχτερίδα Στη Σκεπή (συνοδεύει η Μαρία Δημητριάδη)

112. Η Πόρτα Μου Είναι Ανοιχτή (συνοδεύει η Μαρία Δημητριάδη)

113. Το Σπίτι Μου Είναι Μικρό (συνοδεύει η Μαρία Δημητριάδη)

114. Σ' Αυτό Το Δύσκολο Καιρό

115. Έχει Ο Θεός (συνοδεύει η Μαρία Δημητριάδη)

116. Έχεις Μάτια Το Φεγγάρι17. Την Τέταρτη Βραδιά

118. Μιλώ



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 174,21 ΜΒ

******************************************************************************

Sunday, May 18, 2008

* Ο Χαριτωμένος κ. Χατζηδάκης


Ο ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΣ κ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ


(Click To Enlarge)


Κάποιοι λένε ότι υπάρχει ένα όριο στην ξεφτίλα. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό είναι σωστό. Η ξεφτίλα είναι ξεφτίλα.

Δεν μπορεί να είσαι ολίγον ή πολύ ξεφτιλισμένος, όπως δεν μπορεί να είσαι και ολίγον ή πολύ έγκυος. Ας μην προσπαθεί λοιπόν η κυβέρνηση και ο κατά τα άλλα χαριτωμένος υπουργός Μεταφορών να μας πείσουν ότι δεν ξεβρακώθηκαν από τους βυτιοφορείς και τους φορτηγατζήδες.

Ο εκβιασμός τους πέρασε. Και δεν ήταν εκβιασμός στην κυβέρνηση, αλλά στην κοινωνία. Μια χούφτα, μια κάστα ιδιοκτητών φορτηγών δημοσίας χρήσεως μάς ταλαιπώρησαν αφόρητα για πολλές μέρες. Δεν ήταν εργαζόμενοι αυτοί που απήργησαν, ήταν κάποια σωματεία ενός κλειστού επαγγέλματος που απαίτησαν από την κυβέρνηση χαριστικές ρυθμίσεις, στη βάση τους παράνομες και παράλογες.

Και η κυβέρνηση, αντί να τους τιμωρήσει, αντί να τους συντρίψει, αντί να τους τσακίσει, υποχώρησε και ενέδωσε στις αξιώσεις τους. Και διάλεξε τον χειρότερο τρόπο να το κάνει. Τους έδωσε το ελεύθερο να κυκλοφορούν την Παρασκευή, μέσα στα τούνελ όλες τις μέρες και μια ώρα νωρίτερα, απ’ ό,τι σήμερα, την Κυριακή στις εθνικές οδούς από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάιο. Αντάλλαξε την ασφάλεια των πολιτών με τις αυξήσεις στα κόμιστρα. Τους πρόσφερε βορά τη ζωή μας για να λύσουν την απεργία τους. Ανάμεσα στον θάνατο και τα χρήματα, προτίμησε τον θάνατο. Γιατί αυτό που έκανε όντως ισοδυναμεί με θάνατο πολλών συνανθρώπων μας τις Παρασκευές, όταν έχουμε τις μεγάλες εξόδους στις εθνικές οδούς.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά: το 25% των δυστυχημάτων στις εθνικές οδούς είναι αποτέλεσμα συγκρούσεων ή εκτροπής φορτηγών. Τα πολύνεκρα δυστυχήματα την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας έγιναν Παρασκευή, όταν παρατηρείται αύξηση της κυκλοφορίας στις εθνικές οδούς. Οι κάτοικοι των μεγάλων πόλεων φεύγουν για να ξεκουραστούν, να ηρεμήσουν, να ξεσκάσουν και στους δρόμους τούς έχει στημένο καρτέρι ο Χάρος. Και πρώτα απ’ όλους αυτός που παραμονεύει στις μεγάλες ρόδες των φορτηγών.

Όταν είχαν θεσπιστεί οι σχετικές απαγορεύσεις, αυτές δεν έγιναν έτσι, στον βρόντο. Ήταν αποτέλεσμα μελέτης. Επεβλήθησαν κάτω από την κατακραυγή της κοινωνίας για τα πολύνεκρα δυστυχήματα όπως αυτά στον Μαλιακό, στα Τέμπη με τους 21 νεκρούς μαθητές και άλλα. Εξάλλου, οι απαγορεύσεις δεν είναι ελληνική πατέντα. Ισχύουν σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Επιβάλλονται για λόγους ασφαλείας.

Είναι εξοργιστικό λοιπόν που η κυβέρνηση προτίμησε να κλείσει άρον άρον έναν συμβιβασμό με τους ιδιοκτήτες φορτηγών, βγάζοντας από το πρώτο πλάνο τη ζωή των πολιτών. Κι ας δήλωνε 24 ώρες νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι «δεν υπάρχει ούτε στη σκέψη κάποιου από την κυβέρνηση να μπει σε δεύτερο πλάνο η οδική ασφάλεια των πολιτών». Απεδείχθη ότι όχι μόνο σκέψη υπήρχε, αλλά και έγινε απόφαση.

Ο συμβιβασμός όμως της κυβέρνησης δεν περιγράφει απλώς την ξεφτίλα των μελών της και την ψοφοδεή συμπεριφορά τους, αλλά θέτει και ένα μείζον ερώτημα. Αν αύριο, κάποια Παρασκευή του Οκτωβρίου, του Δεκεμβρίου, του Μαρτίου εξαιτίας κάποιας σύγκρουσης με φορτηγό σημειωθεί κάποιο δυστύχημα, ποιος θα ευθύνεται; Δεν θα ευθύνεται και αυτός που έλαβε την απόφαση να επιτρέψει την κυκλοφορία των φορτηγών; Και δεν εννοούμε την ηθική ευθύνη -γιατί, όπως έχει αποδειχθεί, οι άνθρωποι της εξουσίας είναι χοντρόπετσοι- αλλά και την αστική, για να μην πούμε την ποινική. Δεν θα πρέπει να επέχει ευθύνης καταβολής αποζημίωσης το κράτος; Ουσιαστικά μ’ αυτή την απόφαση δεν καθίσταται και οιονεί αυτουργός των όποιων δυστυχημάτων ήθελε συμβούν και στα οποία θα εμπλέκονται φορτηγά;

Μήπως θα έπρεπε από τώρα, δεν ξέρω με ποιον τρόπο, να τον βρούμε, να καταστήσουμε υπεύθυνους για όσα τραγικά ήθελε συμβούν αυτούς που ήραν τις απαγορεύσεις, αφήνοντάς μας, εμάς τους πολίτες, εκτεθειμένους στον κίνδυνο;

Ξέρω, θα μου πείτε ότι νομικά δεν μπορεί να σταθεί μια τέτοια ενέργεια, όμως μπορούμε να επιβάλλουμε την τιμωρία τους. Και αυτή είναι η αποδοκιμασία, η πολιτική και εκλογική. Γιατί οι κυβερνήσεις και τα κόμματα εξουσίας μόνον το λεγόμενο πολιτικό κόστος λαμβάνουν υπ’ όψιν τους. Έστω κι αυτό να κάνουμε, είναι κάτι.

Αν στο πρώτο δυστύχημα που ήθελε συμβεί μαζί με τον νεκρό θάψουμε και τις φωτογραφίες αυτών που πήραν την απόφαση, ίσως το ξανασκεφτούν. Αν, εκτός από τον θρήνο για τις ζωές αυτών που μπορεί να χαθούν, εκστομίσουμε και κατάρες για όσους αποφάσισαν να εκχωρήσουν τη ζωή μας, βάζοντάς τη στη διατίμηση των κομίστρων, ίσως να το ξανασκεφτούν διπλά.

Γιατί τελικά αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα. Ο κάθε υπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός, ο κάθε κρατικός αξιωματούχος, αντί να κυβερνά παίρνοντας όταν χρειάζεται γενναίες αποφάσεις, προτιμά να μην πολυσκοτίζεται, να υποκύπτει στους εκβιασμούς, αντί να τους αντιμετωπίζει. Και το κράτος, η κυβέρνηση, η κοινωνία θα βρίσκονται συνεχώς υπό εκβιασμό όταν αφήνουν να υπάρχουν γκρίζες ζώνες στη λειτουργία του πολιτεύματος και της αγοράς. Όταν επιτρέπουν να δημιουργούνται ζώνες αυθαιρεσίας και παρανομίας. Όταν συντηρούν με αποφάσεις ή την ανοχή τους άνομα κυκλώματα.

Η περίπτωση των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων όπως αυτή των φορτηγών δημοσίας χρήσεως είναι χαρακτηριστική. Δεν θα αναφερθούμε εδώ στα επαγγέλματα που πρέπει να «ανοίξουν», άλλωστε είναι γνωστά, έχουν κατ’ επανάληψιν ειπωθεί και όλοι μας σε κάποια φάση της ζωής και της επαγγελματικής μας δραστηριότητας έχουμε υποστεί τις παρενέργειες και τις στρεβλώσεις που ανακύπτουν από την ύπαρξή τους. Και δεν το κάνουμε συνειδητά. Γιατί κάθε φορά που υπάρχουν γενικεύσεις στο τέλος καταλήγουμε να χάνουμε το δέντρο, που στη συγκεκριμένη στιγμή μάς πληγώνει.

Σήμερα αναφερόμαστε στα φορτηγά δημοσίας χρήσεως, γιατί αυτά είναι στην επικαιρότητα. Αυτά μάς ταλαιπώρησαν. Αυτά η κυβέρνηση έπρεπε αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει. Και δεν το έπραξε. Κι αν οι ιδιοκτήτες φορτηγών υποχώρησαν, δεν το έπραξαν από τον φόβο της τιμωρίας τους από την κυβέρνηση -προφανώς οι διαπλοκές που έχουν μαζί της τούς δίνει αυτό το δικαίωμα στην αλαζονεία και την αυθαιρεσία που επιδεικνύουν-, αλλά από τον ορατό κίνδυνο να ξεσπάσει εναντίον τους η λαϊκή οργή.

Αντί λοιπόν να εκμεταλλευτεί τον δικαιολογημένο θυμό και την αγανάκτηση των πολιτών και να αποφασίσει τη μετωπική ρήξη και την απελευθέρωση του επαγγέλματος, προτίμησε τη μερική υποχώρηση και τον συμβιβασμό. Έτσι όμως, θα ξαναβρεί το πρόβλημα μπροστά της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ιδιοκτήτες φορτηγών τής έδωσαν τελεσίγραφο μέχρι τις 24 Οκτωβρίου για να ικανοποιήσει πλήρως τα αιτήματά τους. Αν λοιπόν σε πέντε μήνες δεν υποκύψει πλήρως στις αξιώσεις τους, θα ξαναζήσουμε τις ουρές στα πρατήρια, την ανεξέλεγκτη ακρίβεια από τις ελλείψεις τροφίμων, τη δραματική κατάσταση πολλών και μικρών επιχειρήσεων που δεν έχουν τρόπο να διακινήσουν τα εμπορεύματά τους. Ο κοινωνικός ιστός θα ξαναδεχτεί μια ακόμα μαχαιριά.

Αυτές τις μέρες, ξήλωσαν τον πρώτο πόντο από το πουλόβερ της κοινωνικής συνοχής. Αύριο, απειλούν να μας αφήσουν χωρίς μανίκια. Αν η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη και από τα άλλα κόμματα, δεν αποφασίσει να σπάσει το απόστημα συμφερόντων που υπάρχει στο κλειστό επάγγελμα των φορτηγών δημοσίας χρήσεως -όλοι ξέρουμε με ποιο τρόπο αποκτήθηκαν, δίδονται και εμπορεύονται οι άδειες- αυτό θα μετατραπεί σε νεόπλασμα, που θα «φάει» ολόκληρο το κοινωνικό σώμα.

Εξάλλου, το μόνο που επιτυγχάνεται με τη διαιώνιση της κρίσης είναι η ισχυροποίηση των ολίγων και η δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων. Οι ισχυροί της βιομηχανίας και του κλάδου διανομών πλήττονται προσώρας. Έχουν όμως την οικονομική ευχέρεια να αντεπεξέλθουν και να βγουν από την κρίση πιο ισχυροί. Αυτοί που καταστρέφονται είναι οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, οι αγρότες και όσοι δεν μπορούν από μόνοι τους να διακινήσουν τα εμπορεύματά τους.

Σαν κατακλείδα, θα αναφέρω το σκεπτικό με το οποίο το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας το 2001 ήθελε να απελευθερώσει το επάγγελμα.

Η απελευθέρωση αναμένεται να οδηγήσει σε ένταση του ανταγωνισμού, μείωση του κόστους μεταφοράς, διεύρυνση των δυνατοτήτων επιλογής των καταναλωτών και των χρηστών, εξάλειψη των αδικαιολόγητων υπεραξιών, αύξηση του μεγέθους της αγοράς των εμπορευματικών μεταφορών και των δημόσιας χρήσης φορτηγών αυτοκινήτων. Η αγορά θα εξακολουθήσει να κυριαρχείται από τους μεμονωμένους μεταφορείς, οι οποίοι θα διαχειρίζονται το δικό τους φορτηγό και -ως εκ τούτου- δεν αναμένεται να δημιουργηθούν μεγάλες εταιρείες, διότι, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες, παρά τα κίνητρα που υπήρξαν, οι μεμονωμένοι μεταφορείς δεν έχουν ενταχθεί σε μια μεγάλη εταιρεία, γιατί το φορτηγό αυτοκίνητο αποτελεί μια πλήρη μονάδα εκμετάλλευσης. Αυτό που μπορεί να γίνει είναι ορισμένοι να αποκτήσουν και δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο, πάντοτε όμως στο πλαίσιο οικογενειακών επιχειρήσεων. Ως εκ τούτου, οι κύριες αλλαγές από την απελευθέρωση είναι η ανάπτυξη μεταφορικού έργου από τις διάφορες επιχειρήσεις (από και προς τις αποθήκες τους στο πλαίσιο των logistics), η εξομοίωση των εθνικών με τις διεθνείς άδειες μεταφορέα, καθώς και η κατάργηση του καθορισμού των κομίστρων από το κράτος.

Η κυβέρνηση Σημίτη δεν το έπραξε, παρά τα όσα καλά προέβλεπε ότι θα φέρει η απελευθέρωση του επαγγέλματος. Δεν βρήκε προφανώς το θάρρος να συγκρουστεί ή εμφιλοχώρησαν άλλοι λόγοι. Όπως δεν το πράττει και η σημερινή (νέο) φιλελεύθερη κυβέρνηση.

Περιμένουμε να δούμε ποιος θα το πράξει, όταν μάλιστα όλοι συμφωνούν ότι αυτό θα αποβεί πολλαπλά ωφέλιμο για την οικονομία και τους πολίτες. Εκτός και αν περιμένουμε να μας το επιβάλει και αυτό η Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού αντίκειται καταφανέστατα στις κοινοτικές νόρμες.

Ορισμένες φορές είναι καλό που υπάρχουν «βάρβαροι» και ακόμη καλύτερα θα ήταν εάν αυτοί διαβούν όσο το δυνατόν νωρίτερα.



Υπογραφή "Του Νίκου Φελέκη"

******************************************************************************

Friday, May 16, 2008

* 24 Ρεμπέτικα Λαϊκά Της Συντροφιάς


Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Του Ρεμπέτικου Τραγουδιού




Συμμετέχουν: Σπύρος Ζαγοραίος, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, Νίκος Παπαδάτος, Στράτος Διονυσίου, Λευτέρης Πανταζής, Χαρούλα Λαμπράκη, Λεονάρδος Μπουρνέλης, Νίκος Παπάζογλου, Γιώργος Ταλιούρης, Πάνος Γαβαλάς, Αντρέας Ζακυνθινάκης, Βαγγέλης Περπινιάδης, Μπάμπης Τσετίνης, Γιώργος Ζαμπέτας, Οπισθοδρομικοί, Μαίρη Λίντα, Χρηστάκης και ο Γιάννης Πάριος. Απολαύστε το CD "24 Ρεμπέτικα Λαϊκά Της Συντροφιάς" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

01. Ο Βοτανικός (Εντελαμαγκέν) - Σπύρος Ζαγοραίος

02. Βαδίζω Και Παραμιλώ - Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

03. Η Λιτανεία Του Μάγκα - Νίκος Παπαδάτος

04. Βρέχει Φωτιά Στην Στράτα Μου - Στράτος Διονυσίου

05. Χωρίσαμε Ένα Δειλινό - Λευτέρης Πανταζής & Χαρούλα Λαμπράκη

06. Κάτω Στα Λεμονάδικα - Σπύρος Ζαγοραίος

07. Το Τσιφτετέλι Του Μπουρνέλη - Λεονάρδος Μπουρνέλης

08. Πότε Βούδας, Πότε Κούδας - Νίκος Παπάζογλου

09. Μεσ' Της Πόλης Το Χαμάμ - Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

10. Τσιφτετέλι Νο 7 - Λεονάρδος Μπουρνέλης

11. Στολίδι Είσαι Μόνη Σου - Γιώργος Ταλιούρης

12. Παλαμάκια, Παλαμάκια - Σπύρος Ζαγοραίος

13. Μπρος Γκρεμός Και Πίσω Ρέμα - Πάνος Γαβαλάς

14. Αυτή Η Νύχτα Μένει - Αντρέας Ζακυνθινάκης

15. Ούτε Τα Λεφτά Σου - Βαγγέλης Περπινιάδης

16. Ότι Αρχίζει Ωραίο - Μπάμπης Τσετίνης

17. Ο Μαθητής - Γιώργος Ζαμπέτας

18. Απόψε Στις Ακρογιαλιές - Λευτέρης Πανταζής & Χαρούλα Λαμπράκη

19. Όλα Τα Σκυλιά Της Νύχτας - Οπισθοδρομικοί

20. Που Θα Πας - Μαίρη Λίντα

21. Τέτοια Κούκλα Και Τσαχπίνα - Αντρέας Ζακυνθινάκης

22. Έμαθα Πως Είσαι Μάγκας - Χρήστος Σύρπος ή Χρηστάκης

23. Η Τρελή - Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

24. Τα Θες Όλα Δικά Σου - Γιάννης Πάριος



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 186,21 ΜΒ

******************************************************************************

Tuesday, April 22, 2008

* Προσδοκώ Ανάστασιν... - CD_02


Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Των Ύμνων Και Ακολουθιών Της Μεγάλης Εβδομάδας




- Ψάλλουν: Σταμάτης Γονίδης, Σοφία Μάνου, Βυζαντινός Χορός "Κανών": Σωτήρης Αλεβιζάκης, Αλέξης Αντωνέλος, Δημήτρης Αποστολάκης, Λεωνίδας Δούκας, Κώστας Μπιθιγκότζης, Νίκος Ονουφρίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Πουλίτσης.
- Καλλιτεχνικός Διευθυντής"Κανών" - Επιμέλεια & Διδασκαλία Βυζαντινών Ύμνων: Γιώργος Θεοδωρίδης. Η απόδοση των Βυζαντινών Υμνων έγινε εξ ακοής από τη Βυζαντινή Μουσική Παράδοση
- Απαγγελία Ευαγγελικών Περικοπών: Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Νάκος (Εφημέριος Ιερού Καθεδρικού Ναού Αθηνών)
- Αφηγητής - Ευαγγελιστής: Πρεσβύτερος Πέτρος Πετρόπουλος (Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων)
- Ανάγνωση Ιερών Κειμένων: Γιώργος Δεμελής.

Απολαύστε το δεύτερο από τα δύο CD της Legend - Modern Times "Προσδοκώ Ανάστασιν..." στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

201. Σταυρωθήτω Έκραζον - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

202. Τότε Επληρώθη Το Ρηθέν Δια Ιερεμίου – π. Ειρηναίος Νάκος

203. Έστησαν Τα Τριάκοντα Αργύρια - Σταμάτης Γονίδης

204. Ο Μαθητής Ηρνήσατο - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

205. Ούτε Γη Ως Εσείσθη - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

206. Σήμερον Του Ναού Το Καταπέτασμα - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

207. Το Άθροισμα Των Ιουδαίων - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

208. Μικράν Φωνήν Αφήκεν Ο Ληστής - Βυζαντινός Χορός "Κανών" & Σταμάτης Γονίδης

209. Σήμερον Κρεμάται Επί Ξύλου - Σταμάτης Γονίδης

210. Τον Ληστήν Αυθημερόν - Σταμάτης Γονίδης

211. Εξέδυσαν Με Τα Ιμάτια Μου - Γιώργος Θεοδωρίδης & Σταμάτης Γονίδης

212. Πάσα Η Κτίσις Ηλλοιούτο Φόβω - Βυζαντινός Χορός "Κανών" & Γιώργος Θεοδωρίδης

213. Επί Ξύλου Βλέπουσα Κρεμάμενον Χριστέ - Βυζαντινός Χορός "Κανών" & Γιώργος Θεοδωρίδης & Σταμάτης Γονίδης

214. Σε Τον Αναβαλλόμενον - Βυζαντινός Χορός "Κανών" & Γιώργος Θεοδωρίδης & Σοφία Μάνου

215. Στάσις Α’ - Η Ζωή Εν Τάφω - Σταμάτης Γονίδης & Σοφία Μάνου

216. Στάσις Β’ - Άξιον Εστί - Σταμάτης Γονίδης & Σοφία Μάνου

217. Στάσις Γ’ - Αι Γενεαί Πάσαι - Σταμάτης Γονίδης

218. Ανάστα Ο Θεός, Κρίνων Την Γην – π. Ειρηναίος Νάκος

219. Δεύτε Λάβετε Φως, Διαγενομένου Του Σαββάτου – π. Ειρηναίος Νάκος

220. Χριστός Ανέστη Εκ Νεκρών - Σταμάτης Γονίδης

221. Αναστάσεως Ημέρα Μετά Κρατήματος Τεριρέμ - Βυζαντινός Χορός "Κανών" & Γιώργος Θεοδωρίδης



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 178,83 ΜΒ

*****************************************************************************

Monday, April 21, 2008

* Προσδοκώ Ανάστασιν... - CD_01


Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Των Ύμνων Και Ακολουθιών Της Μεγάλης Εβδομάδας




- Ψάλλουν: Σταμάτης Γονίδης, Σοφία Μάνου, Βυζαντινός Χορός "Κανών": Σωτήρης Αλεβιζάκης, Αλέξης Αντωνέλος, Δημήτρης Αποστολάκης, Λεωνίδας Δούκας, Κώστας Μπιθιγκότζης, Νίκος Ονουφρίου, Βασίλης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Πουλίτσης.
- Καλλιτεχνικός Διευθυντής"Κανών" - Επιμέλεια & Διδασκαλία Βυζαντινών Ύμνων: Γιώργος Θεοδωρίδης. Η απόδοση των Βυζαντινών Υμνων έγινε εξ ακοής από τη Βυζαντινή Μουσική Παράδοση
- Απαγγελία Ευαγγελικών Περικοπών: Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Νάκος (Εφημέριος Ιερού Καθεδρικού Ναού Αθηνών)
- Αφηγητής - Ευαγγελιστής: Πρεσβύτερος Πέτρος Πετρόπουλος (Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων)
- Ανάγνωση Ιερών Κειμένων: Γιώργος Δεμελής.

Απολαύστε το πρώτο από τα δύο CD της Legend - Modern Times "Προσδοκώ Ανάστασιν..." στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

101. Στιχολογία Αλληλουϊαρίων - Ιδού Ο Νυμφίος Έρχεται - Σοφία Μάνου & Σταμάτης Γονίδης

102. Τω Καιρώ Εκείνω Επανάγων Ο Ιησούς Εις Την Πόλιν Επείνασε – π. Ειρηναίος Νάκος

103. Τον Νυμφώνα Σου Βλέπω - Σταμάτης Γονίδης

104. Ερχόμενος Ο Κύριος Προς Το Εκούσιον Πάθος - Σοφία Μάνου

105. Εν Ταις Λαμπρότησι Των Αγίων Σου - Σταμάτης Γονίδης

106. Του Ιησού Γενομένου Εν Βηθανία – π. Ειρηναίος Νάκος

107. Σε Τον Της Παρθένου Υιόν - Γιώργος Θεοδωρίδης & Σταμάτης Γονίδης

108. Ότε Η Αμαρτωλός Προσέφερε Το Μύρον - Γιώργος Θεοδωρίδης & Σταμάτης Γονίδης

109. Κύριε Η Εν Πολλαίς Αμαρτίαις Περιπεσούσα Γυνή - Γιώργος Θεοδωρίδης

110. Ήλθε Δε Η Ημέρα Των Άζυμων – π. Ειρηναίος Νάκος

111. Ότε Οι Ένδοξοι Μαθηταί - Σταμάτης Γονίδης

112. Μυσταγωγών Σου Κύριε Τους Μαθητάς - Γιώργος Θεοδωρίδης & Σταμάτης Γονίδης

113. Άρχοντες Λαών Συνήχθησαν - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

114. Έδραμε Λέγων Ο Ιούδας - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

115. Εις Τριάκοντα Αργύρια Κύριε - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

116. Σήμερον Ο Ιούδας - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

117. Ο Μαθητής Του Διδασκάλου – π. Ειρηναίος Νάκος

118. Κύριε Επί Το Πάθος Το Εκούσιων - Βυζαντινός Χορός "Κανών"

119. Τρίτον Αρνησάμενος Ο Πέτρος - Βυζαντινός Χορός "Κανών"



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 152,38 ΜΒ

*****************************************************************************

Sunday, April 20, 2008

* Βυζαντινοί Ύμνοι - Γιώργος Κόρος


Αφιερωμένο Στους Λάτρεις Των Βυζαντινών Ύμνων




Απολαύστε το CD της FM Records "Βυζαντινοί Ύμνοι" στα 320.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

01. Κύριε Εκέκραξα

02. Φως Ιλαρόν

03. Πλούσιοι Επτώχευσαν Και Επείνασαν

04. Η Παρθένος Σήμερον

05. Εν Ιορδάνη

06. Σώσον Κύριε Τον Λαόν Σου

07. Μέγαν Εύρατο (Απολυτίκιον Αγίου Δημητρίου)

08. Ως Των Αιχμαλώτων Ελευθερωτής (Απολυτίκιον Αγίου Γεωργίου)

09. Κανόνας Πίστεως (Απολυτίκιον Αγίου Νικολάου)

10. Ανοίξω Το Στόμα Μου

11. Τους Σους Υμνολόγους Θεοτόκε

12. Τη Υπερμάχω

13. Την Ωραιότητα Της Παρθενίας Σου

14. Ιδού Ο Νυμφίος Έρχεται

15. Τον Νυμφώνα Σου Βλέπω

16. Η Ζωή Εν Τάφω

17. Άξιον Εστί

18. Αι Γενεαί Πάσαι

19. Χριστός Ανέστη



Code:


ΚΩΔΙΚΟΣ (Password): http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ (Size): 118,37 ΜΒ

******************************************************************************

Saturday, April 19, 2008

* Rembetika - Greek Music From The Underground - CD_04 (New Link)

* Rembetika - Greek Music From The Underground - CD_03 (New Link)

* Rembetika - Greek Music From The Underground - CD_02 (New Link)

* Rembetika - Greek Music From The Underground - CD_01 (New Link)

* Μακάριοι Οι Πεινώντες Και Οι Διψώντες


ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΕΙΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΨΩΝΤΕΣ


(Double Click To Enlarge)

Οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχουν δεκάδες ορμόνες που ευθύνονται για το γεγονός ότι το στομάχι μας συνδέεται απευθείας με τον εγκέφαλο, προκαλώντας το ακατανίκητο αίσθημα που μπορεί να καταστήσει τον άνθρωπο ληστή της φύσης, κλέφτη αγαθών, ακόμα και δολοφόνο του κατόχου τους. Οι νευροβιολόγοι παρατήρησαν επίσης ότι το ίδιο αίσθημα, που εξακριβωμένα ανασύρει τα φονικά μας ένστικτα, ευθύνεται για την ευφυΐα μας ως είδους. Υποστηρίζουν, δηλαδή, ότι στη διάρκεια της πείνας μια άλλη ορμόνη, η γρελίνη, εκκρίνεται σε σημαντικές ποσότητες αυξάνοντας τις συνάψεις στον ιππόκαμπο, το κέντρο του εγκεφάλου μας στο οποίο εδράζεται η ικανότητα μνήμης και εκμάθησης.

Αυτό μπορεί με τη σειρά του να σημαίνει τρία πράγματα. Πρώτον, ότι σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι που βασανίζονται αυτή την περίοδο από την πείνα υφίστανται μια δοκιμασία που απλώς αυξάνει την ευφυΐα τους. Επομένως, αντί να τους οικτίρουμε, θα πρέπει να τους μακαρίζουμε. Δεύτερον, ότι τα επιθετικά ανθρώπινα ένστικτα που αφυπνίζει η πείνα είναι τελικά δείκτες ευφυΐας και υψηλού IQ. Και τρίτον, ότι αν οι πεινώντες και οι διψώντες της υφηλίου εγκαταλείψουν τις περιοχές των μεγάλων λιμών και ορμήσουν στις κοινωνίες της αφθονίας, στις προθήκες και στα κατάφορτα τραπέζια τους, αυτές θα πρέπει όχι απλώς να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα την επιδρομή, αλλά και να τη χειροκροτήσουν ως ένα λαμπρό διανοητικό άλμα της ανθρωπότητας.

Ωστόσο, αν έχω αντιληφθεί σωστά, όλες αυτές οι παράφωνες, στριγκές κραυγές που βγάζουν τις τελευταίες μέρες οι διεθνείς οργανισμοί, οι G8, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την απειλή της πείνας, δεν είναι μια εγκάρδια πρόσκληση προς τους πεινώντες του αναπτυσσόμενου κόσμου, μια προσφορά να μοιραστούν την τροφή του κορεσμένου αναπτυγμένου κόσμου. Κάθε άλλο. Οι τεχνοκράτες της διατροφικής οικονομίας προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν της γης του πεινασμένους στις εστίες τους. Στα στείρα χωράφια τους, στις ξεραμένες πεδιάδες τους, στους άδειους πάγκους των αγορών τους. Με επισιτιστική βοήθεια και τη γνωστή διεθνή φιλανθρωπία. Μακριά από μας κι όπου να ’ναι. Μοιάζει με τη συμπεριφορά μας απέναντι σ’ ένα πεινασμένο, αγριεμένο σκυλί. Του πετάμε μ’ ευχαρίστηση τα αποφάγια μας, αρκεί να το κρατήσουμε σε απόσταση ασφαλείας. Βεβαίως, κάτι τέτοιο είναι αποτελεσματικό για λίγο, αλλά όχι για πάντα.

Η ιστορία της ανθρωπότητας, κατά κάποιον τρόπο, είναι μια ιστορία της πείνας. Η πείνα, πράγματι, είναι κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ευφυΐας. Ενδεχομένως αυτό υπαινίσσεται και η χριστιανική παράδοση που χαρακτηρίζει μακάριους τους πεινώντες και διψώντες. Θεωρεί τη στέρηση σαν μέθοδο εκπαίδευσης στην πίστη και συνεπώς την πίστη έκφραση ευφυΐας (δεν επεκτείνομαι, δεν σχολιάζω για να μη θεωρηθώ προκατειλημμένος, αλλά παραπέμπω στο σχετικό απόσπασμα έργου του Ιονέσκο στην ένθετη στήλη, που παρουσιάζει ακριβώς μια τέτοια διαδικασία).

Στην πείνα, λοιπόν, οφείλουμε πολλά από τα τεχνολογικά άλματα της ανθρωπότητας, την εξέλιξή μας από κυνηγοί-συλλέκτες σε έξυπνους παραγωγούς. Αλλά η ιστορία της πείνας δεν είναι μόνο μια συναρπαστική παράθεση λαμπερών τεχνολογικών επιτευγμάτων, εφευρέσεων και πνευματικών αλμάτων. Είναι μια ιστορία γκραν γκινιόλ. Μια ιστορία αίματος. Πόλεμοι, εξεγέρσεις, μεταναστεύσεις ορδών από πεινασμένους που μετέτρεπαν τη γη που διέσχιζαν σε κόλαση, πριν καταλύσουν στα εδάφη που θα γίνονταν ο παράδεισός τους. Sic transit gloria mundi. Η πείνα είναι το υπόστρωμα των επιτευγμάτων για τα οποία επαίρεται ο δυτικός πολιτισμός.

Η πείνα είναι και ο πυρήνας ενός πιο σύνθετου συμπλέγματος αισθημάτων που εξελίσσει τη διατροφή σε γαστρονομία, τη σίτιση σε μαγειρική, τον κανιβαλισμό σε πολιτισμό. Το περιγράφει έξοχα ο μακαρίτης Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν: «Τρώω σημαίνει σκοτώνει και καταβροχθίζω μια ύπαρξη που πριν ήταν ζωντανή, είτε πρόκειται για ζώο είτε για φυτό. Εάν καταβροχθίζαμε απευθείας το νεκρό ζώο… θα θεωρούμασταν άγριοι. Αν όμως μαρινάρουμε το ζώο, για να το μαγειρέψουμε στη συνέχεια με αρωματικά χόρτα από την Προβηγκία και μ’ ένα ποτήρι γλυκό κρασί, τότε έχουμε πραγματοποιήσει ένα εξαιρετικό πολιτιστικό εγχείρημα, το οποίο όμως δεν παύει να βασίζεται στην αγριότητα και στον θάνατο». Αυτά τα υψηλής αισθητικής γούστα ώθησαν, κατά μία εκδοχή, τους σταυροφόρους στην απελευθέρωση των Αγίων Τόπων που κατά τύχη συνέπιπταν με τον δρόμο των μπαχαρικών. Και ανάλογα αισθήματα έχουν ωθήσει τους εκλεπτυσμένους ουρανίσκους της Δύσης στην αναζήτηση των πιο εξωτικών αγαθών, στην κατάκτηση των πιο απομακρυσμένων αγορών. Η ικανοποίηση της πείνας είναι, λοιπόν, το πυρηνικό ένστικτο που διαμόρφωσε τον κόσμο μας, που τον διαχώρισε σε παραγωγούς και καταναλωτές, σε κοινωνίες αφθονίας και στέρησης.

Συμβαίνει, όμως, το εξής παράδοξο. Ενώ η ανθρωπότητα έχει απομακρυνθεί εδώ και χιλιετίες από το μοντέλο του «κυνηγού-συλλέκτη», ενώ έχει φτάσει σ’ ένα επίπεδο ευφυΐας (πάντα χάρη στην πείνα) και τεχνολογίας που θα έπρεπε να καταστήσουν άγνωστη τη λέξη λιμός, οι μεγάλοι λιμοί θερίζουν κάθε χρόνο εκατομμύρια ζωές, σαρώνουν δεκάδες χώρες και έχουν γίνει σήμα κατατεθέν της γεωπολιτικής του χάους. Οι κρίσεις τροφής της Ιστορίας ήσαν συχνοί, αλλά οι μεγάλοι λιμοί ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα. Εξελίχθηκαν σε ακραίες κλιματικές ή κοινωνικές συνθήκες και τα καταστροφικά τους αποτελέσματα απορροφούνταν από τη διατροφική αυτάρκεια των πληθυσμών της υπαίθρου που τρέφονταν σύμφωνα με τις παραγωγικές τους δυνατότητες. Ο 20ός και ο 21ος αιώνας διαψεύδουν τη βεβαιότητα ότι ο οικουμενικός -πλέον- καπιταλισμός καθιστά την πείνα άγνωστη λέξη. Το αντίθετο μάλιστα. Από τη γενοκτονία της Μπιάφρα στη Νιγηρία, που πριν από 40 χρόνια έγινε το φόβητρο των ανόρεκτων παιδιών της Δύσης, μέχρι σήμερα οι διατροφικές κρίσεις έχουν σχεδόν αποκτήσει την περιοδικότητα των επιχειρηματικών κύκλων. Και αφορούν πληθυσμούς δισεκατομμυρίων, όχι μεμονωμένες νησίδες δυστυχίας. Στην Ασία ή στην Αφρική αφορούν, βεβαίως, την επιβίωση με ένα κομμάτι ψωμί ή μια χούφτα ρύζι – στην κυριολεξία. Αλλά και στην ανέμελη Ευρώπη ή Βόρεια Αμερική, το τραπέζι της αφθονίας, απόλυτα εξαρτημένο από την παραγωγή του σταριού στην Ουκρανία ή τη σοδειά ρυζιού στην Ασία, είναι πια εξαιρετικά ευπαθές. Οι άνθρωποι των καπιταλιστικών μητροπόλεων, όμηροι ενός πολυδαίδαλου πλανητικού δικτύου παραγωγής και διανομής τροφίμων, είναι ίσως οι πιο εκτεθειμένοι στον λιμό του μέλλοντος, κι ας ασχολούνται προς το παρόν με τις παρενέργειες της παχυσαρκίας ή της υψηλής χοληστερίνης.

Η ιστορία της πείνας δεν έχει κλείσει, λοιπόν. Πιθανώς να ζούμε ήδη τους κορυφαίους της σταθμούς. Το θέμα είναι γιατί. Η πείνα δεν έχει άλλον φίλο εκτός από τον τροφοδότη της, έλεγε ο Αριστοφάνης. Αυτό είναι το ερώτημα. Ποιος είναι ο τροφός της πείνας. Μεμονωμένους ενόχους θα βρούμε πολλούς: τον τζογαδόρικο καπιταλισμό που έχει μετατρέψει τους πόρους ύπαρξης σε χρηματιστηριακές αξίες, τις κλιματικές αλλαγές που ερημοποιούν εύφορες πεδιάδες, τη φάμπρικα των βιοκαυσίμων που εν ονόματι της οικολογίας κλέβει ζωτικό χώρο από τη διατροφική γεωργία, τους εμφύλιους πολέμους που υποθάλπει η νεοαποικιοκρατία, τη μεταρρυθμιστική λαίλαπα που επιβάλλουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο διεθνείς οργανισμοί. Αλλά, κοινός παρονομαστής όλων αυτών ποιος είναι; Το όνομα αυτής, αγορά. Η αγορά μεταμορφώνει τον αγρότη σε βιομηχανικό εργάτη, το σταροχώραφο σε φάρμα παραγωγής βιομάζας, τις αγροτικές περιοχές σε βιομηχανικές ζώνες, τις καλλιεργητικές πεδιάδες σε Σίλικον Βάλεϋ. Η αγορά «αποφασίζει» για τις κρίσεις υπερπαραγωγής και τις κρίσεις ένδειας, το μαγικό, αόρατο χέρι της μεταφέρει τα πλεονάσματα εκεί που υπάρχουν εισοδήματα και αδειάζει τα ράφια εκεί που ο μέσος καταναλωτής δεν έχει να διαθέσει πάνω από ένα ευρώ τη μέρα. Η αγορά μετατρέπει σε είδος πολυτελείας ένα φρούτο λίγα μέτρα από τον τόπο παραγωγής του, όταν, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ αυτόν, το ίδιο φρούτο σαπίζει αδιάθετο στο ράφι του πωλητή ή αφάγωτο στο ψυγείο του καταναλωτή. Η αγορά, πιο απελευθερωμένη από ποτέ, καταλύει τα σύνορα στις χώρες της αφθονίας και υψώνει αδιαπέραστα τείχη στις χώρες της ένδειας.

Βεβαίως, της οφείλουμε ότι δεν σιτιζόμαστε πια με ό,τι έχει το μποστάνι μας και ό,τι βγάζει το χωράφι μας. Αλλά, αν υποθέσουμε ότι και η αγορά είναι κατάκτηση της ευφυΐας που απέκτησε το είδος μας παλεύοντας με την πείνα, είναι ταυτόχρονα ένα παράδοξο που προσβάλλει την ευφυΐα αυτή. Καιρός για το επόμενο διανοητικό άλμα.



Υπογραφή "ΚΙΜΠΙ"

******************************************************************************