* Πενιές Με ..... Φούντες

Αυθεντικά Αμαρτωλά Ρεμπέτικα

Ολοι οι ειδήμονες συμφωνούν ότι το επονομασθέν ρεμπέτικο τραγούδι είναι το ελληνικό αστικό τραγούδι που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στα μεγάλα εμπορικά και κοινωνικά κέντρα, εκφράζοντας τους καημούς, τους πόθους και τις αντιλήψεις των περιθωριακών ατόμων, τα οποία είχαν αποκληθεί ή αυτοαποκληθεί, ρεμπέτες. H ίδια η λέξη ρεμπέτης έχει κατά καιρούς επιδεχθεί ποικίλες ερμηνείες. Άλλοι χαρακτηρίζουν με αυτήν τον απείθαρχο, άλλοι τον παράνομο (ιδιότητα που περιλαμβάνει τον αλήτη, τον μάγκα, τον νταή, τον κουτσαβάκη) κι άλλοι τον γλεντζέ, τον ξενύχτη.

Η λέξη "ρεμπέτης" και ρεμπέτικο προέρχονται πιθανότατα από την τουρκική γλώσσα (ρεμπέτ = ανυπότακτος, άτακτος, αλανιάρης) ή από τη σερβική (ρεμπέτ = με την έννοια του αντάρτη) ή ίσως από τη βενετική (rebelo = αντάρτης) και την ισπανική (rebelde = αντάρτης, επαναστάτης). Οι ρεμπέτες ήταν άνθρωποι της παρανομίας, του περιθωρίου, της φτωχολογιάς. Γενικά ήταν άνθρωποι κατατρεγμένοι, με βάσανα και με καημούς και απείχαν από τους ρυθμούς ζωής της "πολιτισμένης" κοινωνίας. Είχαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, αναπτύξει έναν δικό τους τρόπο ζωής. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ήταν και επικίνδυνοι ή εγκληματίες, απλώς στην πλειοψηφία τους είχαν αναπτύξει συνήθειες που έρχονταν σε σύγκρουση με τους νόμους του κράτους (κάπνισμα, φασαρίες κ.τ.λ.) και κατέληγαν πολλές φορές στη φυλακή. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το ρεμπέτικο τραγούδι γεννήθηκε στην φυλακή.

Πράγματι η φυλακή ήταν ο πρώτος σημαντικός χώρος που οι ρεμπέτες έγραψαν και τραγούδησαν τα τραγούδια τους, τα βάσανα και τους καημούς. Απ' την φυλακή πέρασαν πολλοί γνωστοί ρεμπέτες, άλλοι για μικροαδικήματα ενώ άλλοι όχι και έζησαν την φρίκη της. Εκεί με αυτοσχέδια όργανα (συνήθως μπαγλαμαδάκια που ήταν μικρά σε μέγεθος και κρυβόντουσαν εύκολα) έγραψαν πολλές μελωδίες και τραγούδησαν τον πόνο τους και την αδικία της κοινωνίας. "Η φυλακή είναι σχολείο" λέει ένα παλιό μουρμούρικο τραγούδι. Άρα, οι φυλακές αποτέλεσαν βασικό στοιχείο στην θεματολογία του ρεμπέτικου τραγουδιού.

Ο δεύτερος χώρος ήταν ο τεκές. Οι ρεμπέτες και οι μάγκες των πόλεων είχαν την κακή συνήθεια του καπνίσματος χασίς. Στις αρχές του 20ου αιώνα μαζευόντουσαν στους τεκέδες όπου κάπνιζαν κατά ομάδες ναργιλέ. Μέσα σε αυτούς τους τεκέδες υπήρχαν οργανοπαίχτες που συνόδευαν την παρέα. Ο Μάρκος Βαμβακάρης στην αυτοβιογραφία του εξηγεί πως άρχισε να παίζει μπουζούκι και να γίνεται γνωστός μέσα σε τεκέδες. Η χρήση χασίς, βέβαια, ήταν παράνομη αλλά οι νόμοι δεν εφαρμόζονταν κατά γράμμα.

Επί δικτατορίας Μεταξά, όμως, οι χρήστες χασίς κυνηγήθηκαν άγρια και φυλακίστηκαν. Οι μάγκες και οι ρεμπέτες κάπνιζαν χασίς σε λόφους ή και σε σπηλιές. Υπήρχαν βέβαια, και τα πιο σκληρά ναρκωτικά στον υπόκοσμο των πόλεων και μερικοί ρεμπέτες βούτηξαν σε αυτά , όπως ο Ανέστος Δελιάς που πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης στα 28 του χρόνια. Οι ρεμπέτες όμως είχαν αναπτύξει την δική τους κοινωνία μέσα στην κοινωνία. Συγκεκριμένο ντύσιμο (κουτσαβάκηδες), ιδιαίτερη διάλεκτο (αργκό), αισθηματική ζωή πολυτάραχη. Οι πιο πολλοί είχαν τις δουλειές τους και προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα.

Η μουσική, βασικό κομμάτι της ζωής τους, ήταν μέσο έκφρασης των συναισθημάτων τους και έτσι μοιράζονταν τα προβλήματα με τους γύρω. Μερικά από αυτά τα προβλήματα, όπως η έλλειψη παιδείας, η φτώχια και το χαμηλό κοινωνικό επίπεδο βρήκαν, πιθανότατα, διέξοδο στο χασίς και τη μουσική. Παρόλα αυτά δεν έπαψαν να πιστεύουν στα ιδανικά τους. Η αξιοπρέπεια και η τιμή ήταν βασικό μέλημα τους, η αγάπη προς την γυναίκα και ιδιαίτερα προς την μάνα -ξεχωριστή, η φιλία, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια δείχνει την μεγαλοψυχία τους. Οι άνθρωποι που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο δεν ήταν μόνο οι μάγκες του Πειραιά. Υπήρχαν και οι Έλληνες πρόσφυγες από τα παράλια της Μικράς Ασίας, οι οποίοι διατήρησαν το Σμυρναίϊκο στυλ στο ρεμπέτικο τραγούδι και συνδέθηκαν αρκετά με τους μάγκες των πόλεων (είχαν και αυτοί την συνήθεια του καπνίσματος χασίς).

Από το 5ο CD της συλλογής ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ τα Αυθεντικά Αμαρτωλά Ρεμπέτικα λοιπόν στα 256.0 kb/sec:


ΛΙΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ:

01. Η Μάνα Που Σε Γέννησε (1938) - Στράτος Παγιουμτζής

02. Γι' Αυτό Φουμάρω Κοκαΐνη (1932) - Ρόζα Εσκενάζυ

03. Γυφτοπούλα Στο Χαμάμ (1934) - Γιώργος Μπάτης

04. Φέρτε Πρέζα Να Πρεζάρω (1934) - Ρίτα Αμπατζή

05. Ηρωΐνη Και Μαυράκι (Η Προύσα) (1935) - Στελλάκης Περπινιάδης

06. Μάνα Θέλω Έναν Άντρα...! (1936) - Γεωργία Μηττάκη

07. Το Κορίτσι Σου Κυρά Μου (1936) - Κώστας Τσανάκος

08. Μη Μου Λες Γιατί Ξεχνάω (1937) - Κώστας Ρούκουνας & Γιώργος Κάβουρας

09. Μαναβάκι Στις Γειτονιές (1940) - Στράτος Παγιουμτζής & Μάρκος Βαμβακάρης

10. Ξύσου Γέρο, Ξύσου (1928) - Αντώνης Ντάλγκας

11. Το Σαλβάρι Του Κιόρογλου (1932) - Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου

12. Κακούργα Πεθερά (Καημένε Αθανασόπουλε) (1931) - Κώστας Μαρσέλος ή Νούρος

13. Φονιάς Δυστυχισμένος (1932) - Στελλάκης Περπινιάδης

14. Στρίβε Σπάγγο (1933) - Ρίτα Αμπατζή

15. Τα Δυο Σου Χέρια Πήρανε (Οι Βεργούλες) (1938) - Μάρκος Βαμβακάρης & Απόστολος Χατζηχρήστος

16. Κομπολογάκι Αγόρασα (1940) - Γιάννης Παπαϊωάννου

17. Μανάκι Μου-Μανάκι Μου (1925) - Γιώργος Βιδάλης

18. Πιοτό-Χασίσι Και Σεβντάς (Γιάφ-Γιούφ) (1916) - Τέτος Δημητριάδης

19. Θα Σπάσω Κούπες (Τσεφτε-Τελλι) (1907) - Λευτέρης Μενεμενλής & Γιάννης Τσανάκας

20. Τικ-Τικ-Τακ Χτυπάει Η Καρδιά Μου (1910) - Γιάγκος Ψαμαθιανός

21. Ναζιάρα Σε Φωνάζουνε (Το Σκέρτσο Σου Το Μαγικό) (1938) - Στράτος Παγιουμτζής

Code: +

ΚΩΔΙΚΟΣ: http://antigrafeas.blogspot.com/

ΜΕΓΕΘΟΣ: 100,00 + 42,00 ΜΒ

******************************************************************************